Ik heb in mijn vorige blog beloofd om wat dieper in te gaan op de invloed van het grote geld op de ontwikkeling van de klimaathype. De aanleiding om over de grote stromen geld te hebben is het beeld van drie klimaatprofeten Al Gore, Richard Bransom en Bill McKibben in de video van Michael Moore Planet of the Humans, waarin de laatste lacherig aan plotselinge geheugen verlies leed bij de vraag over zijn sponsoren. De hypocrisie straalde er vanaf.
Dat beeld deed me herinneren aan een andere video die ik enkele jaren geleden heb gezien met de titel The Great Global Warming Swindle, een documentaire van de BBC (2007), waarin is te zien dat Margaret Tatcher, de Conservatieve minister president van het Verenigd Koninkrijk (‘79-‘90) met een pot geld de eerste aanzet gaf aan het klimaat onderzoek.
Het VK maakte destijds een economisch moeilijke tijd door, o.a. als gevolg van de oliecrisis van begin jaren ’70 en de gewelddadige mijnwerkers stakingen in ‘84/’85. De IJzeren Dame had er zo schoon genoeg van dat ze vastbesloten was om het VK onafhankelijk te maken van olie en kolen.
Tatcher had geen vertrouwen in het Midden-Oosten voor de aanvoer van olie noch in de mijnwerkersvakbonden. Als techneut begreep ze de waarde van kernenergie dus was de keuze voor kerncentrales ter vervanging van kolencentrales vanzelfsprekend. Daarmee kon ze ook alle kolenmijnen sluiten, aldus geschiedde.
CO2 Focus
Ongeveer in die tijd begon de aarde op te warmen. Iemand suggereerde dat CO2 weleens de oorzaak zou kunnen zijn van de opwarming. Die verhoogde CO2 uitstoot is dan weer het gevolg van de groeiende industrialisering die de mensheid sinds de tweede wereldoorlog doormaakte.
Het vage idee van toen over de mogelijke invloed van CO2 op de opwarming van de aarde gaf Tatcher’s idee om kerncentrales te bouwen een extra boost omdat die vrij is van CO2.
Maar de rol van CO2 bij de opwarming van de aarde was (en is) nog niet bewezen. Er moest een wetenschappelijk programma opgestart worden. De Royal Society – de academie voor wetenschappen van het VK – kreeg het verzoek of zij dat verband wilden onderzoeken, met financiële steun van Tatcher.
Dat resulteerde in een nieuw klimaat instituut, de Hadley Centre for Climate Research and Prediction dat de voorloper zou worden van het bekende Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) bij de Verenigde Naties.
Daarmee kreeg CO2 onderzoek wereldwijd politieke aandacht met nog meer bijbehorende stromen geld om de rol van CO2 in het klimaat te onderzoeken. Inmiddels zijn we 30 jaar verder en is er een generatie ‘gelovigen’ als experts opgegroeid met het idee dat CO2 de oorzaak is van de opwarming.
Politisering
Zodra de politiek zich met iets zo complex als het klimaat bemoeit weet je dat dat ten koste gaat van de exacte logica. Kritische peerreviews werden niet geaccepteerd. Probeer daar maar eens door te komen met kritische vragen als een grote meerderheid van de mensheid daarin gelooft.
Ik heb moeite om (klimaat)wetenschap op basis van consensus te accepteren. Het is óf exacte wetenschap – op basis van gegevens, logica, analyses e/o modellen – óf (politieke) consensus. ‘Wetenschappelijke consensus’ is géén wetenschap en kan nooit als basis gebruikt worden voor wereldwijde programma’s die op nonsens gebaseerd zijn én het welzijn van de mensheid in de weg staan.
Ik wil hierbij Afrika als voorbeeld noemen waar men de eigen kolen in de grond moet laten omdat het gebruik ervan tot meer CO2 uitstoot leidt. Leuk om met kleine zonnepaneeltjes uit de armoe zien te groeien bij alleen daglicht!
Het is niet CO2
Voor de duidelijkheid, ik heb twijfels over de consensus overtuiging dat CO2 de oorzaak zou zijn van de opwarming van de aarde, dus niet over de opwarming zelf. Die focus op CO2 is er al vanaf het begin dat iemand het suggereerde midden jaren ’80, maar nooit bewezen.
Fundamentele onderzoeken in de diepere ijslagen tonen een duidelijke correlatie tussen opwarming van de aarde en het CO2 gehalte in de lucht over honderden jaren, maar de trend is tegengesteld aan het ‘consensus geloof’: de stijgende of dalende trend van het CO2 gehalte in de lucht volgt de trend van het opwarmen of afkoelen van de aarde en niet andersom! Doordat de aarde opwarmt of afkoelt komt er meer of minder CO2 vrij in de gasfase – basisschool natuurkunde.
En die gemeten trend dat de CO2 toename (of afname) in de lucht de opwarming (of afkoeling) van de aarde exact volgt, gebeurt met een vertraging van 800 jaar. Die processen in onze gigantische aardbol verlopen waarlijk heel langzaam!
Het geloof dat CO2 de oorzaak is van opwarming zit zo diep gebakken in de zieltjes bij het IPCC dat dit tegengesteld gegeven wordt genegeerd. Het instituut is als VN organisatie immers gepolitiseerd en laat geen afwijkende kritieken toe van de expert peers. ‘97% Consensus wetenschap’ is bedacht om hun conclusies te onderstrepen – voor mij niet erg wetenschappelijk maar politiek.
Hiermee bewijzen de ‘consensus wetenschappers ‘ de wetenschap een slechte dienst en krijg ik het sterke gevoel dat ik misleid word. Het erge is dat we in de komende tijd op basis hiervan vreselijk veel biljoenen gaan verspillen aan de verkeerde klimaatprogramma’s.
Zouden we al dat geld niet liever investeren in het bouwen/versterken van dijken, huizen isoleren, airco’s inbouwen en kolencentrales voor de arme mensen in Afrika opstarten die het ook verdienen om als de zon ondergaat van stroom plezier te blijven houden in hun huizen.
Politiek en geldstromen onderdeel van het probleem
De klimaathype heeft inmiddels wereldwijde momentum te pakken met heel veel profiteurs zoals het clubje van Al Gore, Richard Bransom, Bill McKibben en vrienden, onze eigen EU Commissie die naam maakt met hun mega investeringen, klimaatactivisten, antiglobalisten, antikapitalisten, klimaat-/energie-/transitie ‘wetenschappers’, (‘wetenschaps’-) journalisten en – niet de minste – de belangenbehartigers in onze eigen klimaat(sub)tafels…
Wanneer worden we door wie uit deze droom wakker geschud? Krijgen de ‘echte’ wetenschappers ooit een kans om de logica erin te brengen?
Blijf nadenken…