Er verschijnen de laatste tijd steeds meer berichten die wijzen op een stroeve verloop van de uitvoering van plannen die te maken hebben met de zgn. energietransitie.
In technologische zin betekent deze ‘energietransitie’ het terugdraaien van het resultaat van tientallen jaren van ontwikkelingen tot een wat vandaag de dag een efficiënte en betaalbare productie van energie naar een manier van energie opwekking die stamt uit de tijd voor de ontdekking van de brandstof motor.
Ik leg dit even uit. Het vervangen van moderne, betrouwbare, flexibele en altijd beschikbare kolen, gas of kern centrales door onbetrouwbare, niet flexibele en niet altijd beschikbare windmolens en zonneparken kan ik echt niet beschouwen als een technologische vooruitgang. En zeker geen verduurzaming als je kijkt naar het verschil in levensduur, de gevolgen voor het gebruik van en zicht op de natuur (op land op zee). Afgezien van de technologie, zijn de ‘life cycle’ kosten van de groene transitie ook bijzonder hoog terwijl de voordelen bijna nihil zijn!!!
Er is ook een verborgen factor in al die groene plannen, dat die transitie zelf niet gerealiseerd kan worden zonder gebruik van fossiel. De zware en grote machines en transport middelen voor de productie, transport en het delven van de zeer grote hoeveelheden benodigde grondstoffen werken allemaal op fossiele brandstoffen!
Het westen wordt langzaam armer
Bjorn Lomborg heeft al vaak over dat deze transitie het westen armer maakt en al die miljarden beter besteed zouden kunne worden om wereldwijde armoe te bestrijden en waar nodig ook aan klimaat adaptatie te doen. De moeite en grote uitgaven in het westen om klimaat verandering tegen te gaan is een verspilling van jewelste omdat klimaat verandering nu eenmaal een onderdeel is van de levenscyclus van het universum en door geen enkel mens is te beïnvloeden.
De kosten van het overgaan van fossiele brandstoffen naar groene energie wordt door McKinsey geschat op meer dan 5000 miljard dollar per jaar, en dat deze ideologische hobby tot gevolg heeft dat de economische groei wordt vertraagd.
Klimaat plannen brengen niets op
Dat de groene transitie in veel opzichten een achteruitgang betekent in technologie zie ik ook in de slechte resultaten van het klimaat beleid.
Over ‘het van het gas af’ programma lees je niets meer (behalve dat het is vastgelopen), de verplichting om warmtepomp te installeren is ook geschrapt, het uitrollen van elektrische auto’s stokt om allerlei redenen, enz.
In Duitsland heeft de transitie naar groene energie vrijwel niets opgeleverd: in 2010 werd 79,6% van de Duitse energie opgewekt door fossiele brandstoffen, terwijl dit twaalf jaar later met slechts 0,3 procentpunt was gedaald tot 79,3%…
De ‘net-zero’ leugen verjaagt onze industrie
Maar de grotere gevolgen komen er nog aan. Dit betreft de ondergang van onze industrie door de verplichting naar net-zero CO2. Dit is gewoon praktisch niet haalbaar voor de zware industrie, dus die trekken weg uit Nederland en de EU naar gebieden in de wereld waar ze niets doen aan groene transitie.
Deze (grote) landen buiten de rijke wereld hebben het al lang door dat klimaat verandering een niet te controleren gegeven is en zeker geen onderwerp om er paniekerig over te doen. Hun prioriteit is om hun volken vooruit te helpen met dezelfde energie bronnen die de westerse wereld decennia lang hebben geholpen om hun welvaart te helpen ontwikkelen.
De grote olie en chemie bedrijven zie je langzaam hun activiteiten in Nederland (en EU) reduceren en uitwijken naar het midden oosten, de VS en het verre oosten.
Ook de technologisch sterke auto industrie zien we langzaam verdwijnen, niet omdat ze concurrentie hebben van de chinezen, maar omdat zij in 2035 geen fossiele brandstof auto’s meer mogen maken.
De oorzaak van de groeiende malaise in onze industrie, met gevolgen voor de economie en onze welvaart ligt heel diep, nl. in de noodzaak om naar net-zero CO2 te gaan in 2040.
Totdat de politiek hier wakker wordt en deze fundamenteel strategische fout erkent blijft onze economie vertragen en verdwijnt de (zware) maak industrie. De negatieve gevolgen zullen verwoestend zijn voor onze welvaart, fabrieken zullen sluiten en heel veel banen zullen verdwijnen.
Eens kijken wie van onze (bepalende) politieke leiders in de komende maanden, in aanloop naar het komende debat over het klimaat beleid met minister Sofie Hermans, zover durft te gaan om de fundamenteel net-zero droom als discussie punt op te voeren.
Mocht dit niet aan de orde komen dan voorspel ik nog grotere verspilling van onze rijkdom tot het volgende moment van realisatie dat we tegen technische en economische grenzen zijn aangelopen.