Een ding weet ik wel, dat narcisme statistisch ‘normaal’ verdeeld is onder mensen, dus dat iedereen dat in zich heeft meegekregen. Dat betekent dat de overgrote meerderheid van ons een normaal portie narcisme bezit, terwijl aan de uiterste uiteinden van de statistiek mensen zijn met overdreven veel of heel weinig narcisme.
Een gezonde portie narcisme is goed, dat helpt ons bij onze ontwikkeling om onze doelen te bereiken.
Ik heb er een poosje over nagedacht en daarbij het gedrag van publieke figuren geobserveerd hoe ze zich gedragen op radio en tv. Grofweg zijn er mensen die ik prettig – geloofwaardig, bescheiden, redelijk – en niet prettig – wollig taalgebruik, hoogdravend, doordrammerig – vind overkomen. Natuurlijk spelen hierbij mijn eigen ervaringen en waardesysteem ook een rol.
Ik weet niet of het te maken heeft met narcisme, maar ik wil er toch over beginnen, over het gedrag van Sigrid Kaag. Let wel, over haar gedrag, dus ik heb het niet over haar “zijn”, dit is een ander begrip.
Neen, ik wil gewoon zonder gehinderd te worden door kennis een leuke schrijfoefening maken over mijn ‘diagnose’…haha.
Ik geef direct toe dat ik daar de kennis niet voor heb, maar wel beschik over de nodige sociale vaardigheden en ervaring om mensen (intuïtief) te kunnen inschatten. Right or wrong, dat vermogen heeft iedereen, toch?
Het gedrag van Kaag in politiek Den Haag boeit me omdat zij zo atypisch omgaat met de actuele politieke situatie in het land én daarbij het formatieproces 7 maanden lang in een (onlogische) richting probeert te domineren zonder dat we een stap zijn opgeschoten.
Mag ik haar nu dan als een voorbeeld van een desastreuze narcist zien – de linkerkant van die normale statistische verdeling- die collega’s kan domineren en in een richting duwen die ten koste gaat van het landsbelang. En dat maanden lang!
Jazeker, dat is een kenmerk van een narcist, die doet iets voor zichzelf ten koste van anderen.
Nu mag ik Kaags gedrag al sinds de campagnes niet. Ik vond en vind haar erg arrogant overkomen, met een messiaanse air van ‘ik ga jullie vertellen wat goed voor jullie is’ met soms leeghoofdige ‘do or die’ manipulatieve uitspraken die relevant noch waar zijn.
Narcisten vinden zichzelf erg goed en doen alles voor hun ego en ten koste van anderen. De verhalen over de manipulaties kennen we allemaal, te beginnen met die dans op de vergadertafel tot op het laatst de HJ Schoo-lezing met de vileine sneer naar collega politici, met wie ze notabene nog aan tafel moet zitten om te onderhandelen!
Ze heeft een groot gebrek aan sociaal vaardigheidsgevoel en inlevingsvermogen.
Zij citeert graag John Kennedy, maar staat wat haar gedrag betreft dichter bij de andere messias, Donald Trump.
Het gekke aan narcisten is dat ik sommigen wel en anderen niet kan uitstaan, dat maakt het voor mij ingewikkeld, gezien mijn gebrek aan kennis.
Ik heb daar geen verklaring voor en ik hoef het ook niet te weten.
Enkele bekende narcisten die ik wel aardig vind overkomen zijn b.v. Prins Bernhard, Bram Moszkowicz, Angela Merkel, Tony Blair (net als Kaag met een messiaanse missie op aarde), terwijl ik Gordon, Mart Smeets, Cristiano Ronaldo, Louis van Gaal, Gommers en Putin – om er een paar te noemen – niet kan pruimen. Bij deze laatsten gaat de knop direct om zodra ik hun gezicht op tv zie verschijnen. Haha…
Onder ons gesproken, de groep van 80 % onder de ‘normale’ statistische verdeling, ik ken ook een paar atleten/-politici die ondanks hun topprestaties bescheiden blijven en helemaal niet zo met het woord “ikke” bezig zijn.
Om er een paar te noemen als voorbeelden: Nadal, Federer, Johan Remkes, Ahmed Aboutaleb, Hugo de Jonge, John Kennedy, van Dissel…allemaal echte toppers voor mij, met focus op hun sportieve e/o maatschappelijke doelen.
Kaags ’Gods zegen’, die ze uitsprak bij haar afscheidsspeech als minister in de tweede kamer komt ook erg verrassend en huichelachtig over. Weet ze wel waar ze het over heeft? En dat ‘voltooid leven’ verhaal dan, zit daar ook een soort ‘Gods zegen’ in via de hand van Kaag? Heeft ze daar over nagedacht?
Ten slotte…vergeet alles wat ik hierboven over Kaag heb geschreven. Ik wil eindigen met een begripvolle vermelding voor de andere kant van de medaille. Haar eigen fractie en spindoctors, tezamen met de collega fractieleiders hebben dat alles ook mogelijk gemaakt door haar niet tot de orde te roepen.