Op dit moment loopt een parlementair onderzoek naar het drama rond de kinderopvangtoeslagen bij de Belastingdienst. Hoge ambtenaren en politiek verantwoordelijken van betrokken ministeries zijn uitgenodigd om vragen te beantwoorden.
Ik heb de ondervragingen door de commissie niet van dichtbij gevolgd, maar gisteren kwam het zo uit dat ik een stukje van de ondervraging van Eric Wiebes, destijds Staatssecretaris van Financiën, heb kunnen volgen. En wat later op de avond ook een stukje met Lodewijk Asscher, toen minister van Sociale Zaken, gevolgd.
Interessant te zien met welk gemak zij als ervaren politici zonder blikken of blozen vragen over hun directe verantwoordelijkheid of gebrek aan initiatief met creatieve zienswijzen pareren. Er wordt altijd wel ergens een klein gedachtenopeninkje gevonden door te wijzen naar een omstandigheid of een context waardoor het zicht van de bewindsman op dat moment werd vertroebeld…
Beiden lieten na om in te grijpen ondanks nota’s en signalen van hoge ambtenaren en collega’s over misstanden in het proces en dramatische gevolgen in gezinnen, omdat zij ‘niet doorvragen’ e/o het probleem niet ‘groot genoeg hebben gemaakt’…
Ik vind de opmerking van de commissievoorzitter Chris van Dam dan ook erg geestig over dat we getuige zijn van ‘Wereldkampioenen bestuurlijk onvermogen’. Maar politici die standaard voorzien zijn van een dikke huid voelen zich niet geraakt hé.
Ik kreeg de indruk dat beide bewindslieden in die tijd gewoon niet geïnteresseerd waren in het onderwerp, daardoor geen aandacht aan besteedden. Wiebes had het zelfs over het niet bijhouden van een ‘schaduwadministratie’ van de vele losse eindjes die dagelijks voorbij komen…
Neen, gewoon niet belangrijk gevonden, maar dit kunnen beiden natuurlijk niet toegeven.
Zo’n lijst van Wiebes is niet relevant, of een item je aandacht trekt of niet is bepalend. En als je zoveel en zo vaak signalen van directe omstanders negeert dan ligt het helemaal aan jezelf, lijkt mij.
Zelfs de ‘buikpijn’ die hoge ambtenaren van de Belastingdienst over de megaterugvorderingen voelden en uitten kwamen niet aan bij Wiebes – en dus kwam er geen corrigerende acties van de politiek.
Eric Wiebes
Terwijl ik Wiebes’ houding tijdens de ondervragingen observeerde moest ik gaandeweg denken aan de aanpak van het huidige klimaatbeleid waarvoor hij nu als minister van Economische zaken en klimaat verantwoordelijkheid draagt.
Zou dit hele scenario over de houding van bewindslieden in het algemeen en Wiebes in het bijzonder niet ook voor het klimaatbeleid gelden?
Wiebes moet als minister van klimaat toch ook wel heel veel signalen over het ontbreken van technische onderbouwingen van wat wel en niet haalbaar is moeten hebben genegeerd bij het maken van keuzes voor windturbines en zonneparken en biomassa om tot fossielvrije energieopwekking te komen.
Biomassa is inmiddels door iedereen afgeschreven – de administratieve aanduiding dat het ‘CO2 neutraal’ is dringt tot velen door dat het een vorm van grove misleiding is.
Ik heb in een vroegere blog in mei 2020 al geschreven dat het mij tegenviel dat Wiebes als enige techneut in het kabinet niet kritischer heeft ‘doorgevraagd’ over de uitkomsten van de klimaattafels.
Ik wil wel specifieker zijn hoor. Ik verwacht dat we vroeg of laat erachter gaan komen dat windturbines en zonneparken geen duurzame oplossingen zijn voor het streven naar nul CO2 uitstoot.
Je kunt met windmolens en zonnepanelen geen windturbines en zonneparken bouwen! En, ze moeten om de ca. 15-20 jaar vervangen worden, hoe kan dit dan duurzaam zijn?
2030: Parlementair ondervragingscommissie klimaatbeleid
Ik kan nu al voorspellen wat Wiebes in de parlementaire ondervragingscommissie over het klimaatbeleid in 2030 gaat zeggen. Het parlement heeft deze commissie ingesteld om uit te zoeken hoe het klimaatplan van 2019 zo mislukt heeft kunnen aflopen.
Hij – Wiebes – was medeverantwoordelijk voor die wet en bleek heel veel signalen van hoge ambtenaren en technische experts over de technische tekortkomingen van het plan links gelaten. Hij had er geen aandacht aan besteed, had het niet ‘op zijn lijstje met aandachtspunten staan’…
En de vissers hebben ‘buikpijn’ van al die geïnstalleerde molens op zee, maar dat heeft Wiebes ‘niet groot genoeg gemaakt’ in het kabinet en de EU…
En dat je CO2 vrij rijdt in een elektrisch vervoermiddel blijkt dan ook erg misleidend want om die auto’s en bussen te maken heb je veel meer dan een paar windmolens en zonnepanelen nodig!
Ergo, je kunt die mooie producten niet maken zonder fossiele brandstoffen! Hoe kan deze oplossing dan CO2 neutraal zijn???
In 2030 zullen we erachter komen hoe deprimerend het zicht op land en zee is met al die grote windturbines en (drijvende) zonneparken. Esthetisch een grote zonde.
Ed Nijpels wordt tegen die tijd ook ondervraagd over zijn klimaattafels, waarom vooral belangen behartigers hebben meegedaan, waarom kernenergie is buiten gehouden en waarom er geen echte technische experts hebben meegedaan die technische oplossingen kunnen ontwerpen en doorrekenen voordat er keuzes worden gemaakt.
Logisch? Niet voor Wiebes die centraal in dit alles staat – vraag me af of hij zijn ingenieursdiploma niet in Noord-Korea heeft behaald? Grapje natuurlijk…
Ook mag Wiebes in 2030 uitleggen waarom de stroom subsidies naar windturbines en zonneparken na 50 jaar nog steeds nodig is…
Ik verheug me nu al op die parlementair ondervragingscommissie klimaatbeleid in 2030.