10 mei 2020
‘Bied de mensen een perspectief, dan houden ze deze lockdown beter vol’ – zo begon mijn vorige blog met de titel Het Perspectief. In die dagen ging het in de media over niks anders, het woord viel overal!!
Nou, dat perspectief kregen we op 6 mei 2020 gepresenteerd bij een update van de ministers Rutte en Hugo de Jonge. Ze kwamen met een uitgebreide routekaart voor een stapsgewijze wakker schudden van bepaalde sectoren in de samenleving.
Ik hoopte deze keer dat ook de sportscholen tot de activiteiten behoren die van het slot gehaald worden, maar dat gebeurde helaas niet. Ze zullen wel hun redenen hebben om daar nog even mee te wachten.
Tennissen, mijn andere activiteit, behoort wel tot de sporten die opgestart mogen worden. We zijn vorige week bezig geweest met het klaarmaken van de banen en er is nog wel wat werk te doen voor het zover is. Ik reken op een streng (=kantine blijft dicht!) protocol.
Volgende week kan ik mij ook melden bij de kapper. Het protocol is duidelijk: op tijd komen (vanzelfsprekend), buiten de zaak handen wassen en je krijgt een teken wanneer je naar binnen mag. Geen instructies over wat te doen bij verkoudheidsverschijnselen op de dag van de afspraak, maar ik zal daar zelf zeker op letten.
Met in vervulling gaan van deze primaire levensbehoeftes komen de eerste zonnestraaltjes door in mijn levenstunneltje, zijn de vooruitzichten positief, dus heb ik – voor dit moment (knipoog) – geen enkele reden tot klagen.
Dat kunnen waarschijnlijk heel veel mensen in andere delen van deze wereld niet zeggen over hun situatie. De voorbeelden hieronder lijken van grote afstand misschien vermakelijk, maar het is tragisch dat zoiets in deze tijd nog bestaat.
Neem de adviezen van ayatollah Abbas Tabrizan over het weren van het virus (The Economist (18/4/2020). Deze Iraanse ayatollah runt de populaire online apotheek Islamic Medical Center voor alternatieve geneesmiddelen. Ik dacht bij de desinfecterend cocktail van Trump dat ik het wel gehad had, maar niets is minder waar.
Viooltjes olie schijnt het coronavirus tegen te houden, mits goed toegepast natuurlijk. Voor het slapen gaan breng je de geurige olie op een kantoenen doekje en dat steek je in je anus. Twee vliegen in een klap: het ruikt aangenaam en het virus slaat je over.
Een andere prominente kwakzalver beveelt bittere kalebasolie aan: 2x per dag in je oren druppelen.
Als het je te ongemakkelijk klinkt dan kun je dit zalfje, “Prophets’ perfume”, onder je neus smeren. Of, om het nog dragelijker te maken een brouwsel van verschillende fruitsappen.
Woorden schieten tekort over zoveel kwakzalverij en achterlijkheid. Het land negeert het gevaar van het virus en is de facto een totale herd immunity experiment geworden waarbij het virus een vrije doorgang krijgt, met heel veel (prominente) doden als gevolg.
Aan onze kant van de wereld kan ik ook een paar opvallende onbegrijpelijke absurditeiten noemen.
Sir Richard Bronson heeft het lef gehad om € 570 miljoen (peanut voor een miljardair) hulp voor Virgin Atlantic aan te vragen bij de Britse regering (die kreeg hij niet), terwijl onze eigen KNVB € 400 miljoen hulp vraagt zonder eerst huiswerk gemaakt te hebben (naar huis gestuurd om na te denken).
Op EU niveau noem ik natuurlijk het gevecht tussen de zuidelijke en noordelijke Europese landen over financiële hulp. Vanwaar dat ‘recht’ om ‘hulp’ te eisen? Schaamteloos! (Die kregen ze niet van Wopke en Marc)
Tijd voor reflectie voor de direct betrokkenen.
Voor een paar tientjes opeengepakt als sardientjes in blik naar Barcelona vliegen vind ik niet sociaal en al helemaal niet gezond. Virgin Atlantic staat te koop. Sir Richard vindt het geen leuk speeltje meer.
De entertainment waarde van een voetbalwedstrijd op zich (niet alle) kan ik in meegaan, maar wat is de waarde van al die hoge spelerssalarissen, hoge makelaarscommissies, en de vele nabeschouwingen, analisten takshows, nabesprekingen en de herhalingen van dat alles in kranten en op radio en TV? Wie wordt hier echt beter van?
En de zuidelijke landen zouden eens hun uitgaven moeten gaan opschonen en de onhoudbare zoethoudertjes opruimen, zoals op je 55e met pensioen gaan – is niet meer van deze tijd! Komen ze vanzelf achter hoeveel geld ze dan kunnen overhouden (of aan andere leuke dingen besteden)!
Tot de volgende keer.