Ik ben weer terug van even weggeweest van het bloggen. Lang geplande gezinsBBQ hier thuis en een week lang logerende kleinkinderen. Bij dit soort gezinsactiviteiten weet ik van tevoren dat ik gedurende die periode mijn eigen agenda opzij moeten zetten.
Voor en met de kleinkinderen hebben we een weekagenda opgesteld. Daarin staat wat we wanneer gaan doen en vooral ook wat we gaan eten.
Geplande uitjes bestond uit picknicken, bapao maken (gestoomde broodjes), bioscoop bezoek en Industrieel museum in Sas van Gent. Verder werd er in de vrije momenten veel gefietst, geskeelerd, gebasketbald. Later in de week hebben we het zwembad opgezet en werd er volop met en in het water gestoeid met schiet- en spuitattributen.
Op de warmste dag van de week hebben ze me in bad getrokken en onder water gedompeld onder het uitroepen van de dooptekst: “Ik doop u in de naam van…”. Daarna werd ik gezegend. Ja, ze krijgen prima onderricht.
Bij het vaststellen van het weekmenu konden de logés hun lievelingsgerecht opgeven. Bij de jongste, die van wraps houdt, moeten we ook exact de bereidingsprocedure van haar moeder volgen, zij volgt elke stap in de bereiding en geeft ook aan hoe je de stap moet uitvoeren. Oma volgt deemoedig de instructies op. Dan is ze op haar best om mee te maken hé, dat kleine wezentje!
Afgelopen vrijdag, bij 35 graden en in badkleding, hebben we buiten op het terras gegourmet! Ja, echt waar! De kans is klein dat je als volwassene op een zomerse dag zoiets als ‘we gaan gezellig gourmetten’ bedacht zou hebben. Maar ook dat is een droom die werkelijkheid is geworden, zoals onze dochter dat formuleerde.
Dat verzoek om te gourmetten kwam overigens van onze oudste kleinkind van 11, een jongen. Die houdt van gourmetten en ermee wachten tot de koude feestdagen in het najaar is zo traditioneel als wat, waarom niet ook eens tussendoor doen, midden in de zomer?
Nu kunnen we het ook lekker buiten doen, waardoor we geen last hebben van de vettige walmen in huis. Hoe origineel! Wij – opa en oma – zeggen geen nee.
Een ander bijzondere beleving in de week was een giga hamburger voor de lunch. Bereiding stond onder begeleiding van hun tante die voor deze gelegenheid vanuit Rotterdam is gekomen om de kunst van het maken van zo’n grote hamburger aan haar neef en nichtjes voor te doen. Het smaakte goed! Na zo’n zware lunch moet je het avondeten wel lichtjes houden…
Je maakt veel leuke momentjes mee tijdens zo’n week met drie vrolijke kleinkinderen. Er wordt veel gelachen, grapjes gemaakt en de normale leefregels van thuis worden vanaf de eerste dag helemaal opgerekt. Het opvoeden van de zieltjes wordt als gevolg voor een week opgeschort.
Ook leuke, contemplerende gesprekken met de oudste van 11. Over uit logeren gaan, dat hij nooit heimwee heeft naar huis – zeker niet als hij hier bij ons is…😉. Zijn zusjes hebben dat wel gehad, van die momenten dat ze naar huis willen, meestal midden in de nacht. Hij niet, is van kleins af aan overal mee naar toe gesleept.
Ik vertelde hem dat we na zijn geboorte vaak een omweg maakten als we ergens vandaan kwamen om hem even te zien. Dan hielden zijn ouders hem even wakker voor ons. Die band van ons met hem moet al vanaf toen zijn gaan groeien.
Hij had ondanks dat hij het hier naar de zin heeft, deze week toch twee dingen die hij miste van thuis: zijn moeder en Minecraft game!
Ik vroeg mezelf af hoe ik het logeren als kind heb ervaren. Tot mijn 10e – ongeveer net zo oud als hij nu – woonden wij in Makassar op Sulawesi. Daar woonden ook de moeder en zussen van mijn moeder.
Ik ging graag naar mijn oma, want ik werd altijd verwend met zelf gemaakte lekkernijen. Als ik bleef logeren dan slachtte oma een kip en die bakte ze alleen voor mij. Ik ben nog steeds gek op krokant gebakken “ayam goreng”…
Met mijn vader ging ik weleens naar Java op vakantie naar zijn familie. Daar keek ik vaak naar de altijd blauwe hemel en dacht ik aan thuis. Het verschil in tijd, de afstand, geografische ligging, momenten van groeiende bewustwording denk ik.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit heimwee heb gehad naar thuis als ik uit logeren was. Zal misschien komen door de vele verplaatsingen in mijn leven die ik van kinds af aan heb beleefd.
Toch bijzonder dat zo’n gesprek met mijn kleinzoon zulke nostalgische herinneringen tot leven kan brengen…