14 april 2020
Mijn eerste blog! Het idee om aan een persoonlijke weblog te beginnen leeft bij mij al sinds het najaar van 2019. De gedachte eraan komt af en toe op en verdween daarna weer voor een poos. Meestal wordt die getriggerd door mijn reactie op wat ik op de radio of TV gehoord heb over een nieuws item.
Dat nieuws item kan een onderwerp zijn over de (geo)politiek, economie of ander minder relevant nieuws item van het land. De manier waarop dat nieuws wordt gepresenteerd kan gewoon feitelijk zijn, maar meestal komt het min of meer gekleurd de huiskamer binnen, afhankelijk van de commentator of reporter.
Een voorbeeld. Het viel me soms op dat het commentaar van een verslaggever over het verloop van een debat in de Tweede Kamer totaal anders is dan hoe ik het zelf na een hele middag kijken beleefd heb. Ik vraag me dan af waar dat verschil aan ligt.
Allereerst denk ik dan aan mijn eigen waarden systeem en wereldbeeld die bepalen hoe ik reageer op mijn waarnemingen tijdens de debatten. Een reporter die verslag doet kleurt de gebeurtenis ook naar zijn wereldbeeld – kan ik ook begrijpen.
Die verschillen in waarde oordeel van observaties over gebeurtenissen in het land en mondiaal blijken consistent te zijn bij mij t.o.v. de gevestigde nieuwsbronnen.
Naast dat verschil in inkleuring blijkt ook groot verschil te bestaan in de beoordeling van de relevantie van de inhoud van het hoofdnieuws. Een criminele rechtszaak als hoofditem op het 20.00 uur journaal vind ik een belediging voor mijn intelligentie. Het gebeurt soms een paar dagen achtereen tijdens een lopende rechtszaak. Vaak ook met uitgebreide commentaren die minuten duren. Er moeten wel veel mensen zijn geïnteresseerd zijn in dit soort processen, niet voor mij dus – en ik denk ook nog veel meer mensen met mij.
Dan vraag ik mij weer af wat er in de hoofden van de grote groepen redacteuren en reporters omgaat bij de voorbereidingen van die uitzendingen. Wat vinden ze zelf van de relevantie van de onderwerpen die ze gekozen hebben? Of is de collectieve intelligentie van die teams niet meer dan het gemiddelde van een groepje hooligans?
Als contrast en tegenwicht kijk ik dan af en toe naar de BBC en geniet van het overzicht van – in mijn ogen dan – relevante nieuws, niet alleen over de UK, maar ook mondiaal. Dan kom ik erachter dat er veel meer aan het echte nieuws is te beleven die mij wel boeien en aan het denken zet.
Een ander punt wat mij ook erg teleurstelt (haha, ik houd het netjes en positief) de laatste tijd is de wijze waarop interviews uitgevoerd worden. Het gebeurt dagelijks op radio en TV. Kijk naar het wekelijkse ‘gesprek’ met de minister president, talkshows op radio en TV en je ziet hoe de verslaggevers/interviewers de bevraagde zeer onbeleefd bejegenen. Dit gebeurt door vragen te blijven herhalen – en dat doen ze allemaal en mensen niet te laten uitpraten. Echt relevante vragen die ik zelf zou bedacht zou hebben over staatszaken etc. worden niet gesteld want dat is kennelijk niet sexy voor de gemiddelde kijker.
Het gaat meestal om heel oppervlakkige vragen, alleen bedoeld om de bewindspersoon of geïnterviewde in een bepaalde richting te duwen. Dat vind ik als kijker/luisteraar dus niet interessant, laat staan dat je daarbij ook wijzer wordt van informatie. Zo is dit ook weer een uiting van minachting van de intelligentere kijkers door de betrokken verslaggevers.
Ja, ik weet het, als geïnteresseerde zelfdenkende waarnemer van de gebeurtenissen in wereld om me heen moet ik wat meer mijn best doen om de goede nieuwsbronnen te vinden en daaruit de relevante nieuwsitems van waarde te vinden. Dat houdt me in ieder geval wel constant wakker!
Het ga jullie goed!
Tot de volgende keer.