Het onvoorspelbare is dan toch gebeurd. Het kabinet Rutte IV is gevallen en daarmee ook een rits van leiders die de politieke arena zullen verlaten.
Alles overziende op dit moment moet ik constateren dat het er lekker opgeruimd uit gaat zien. Ik zal ze niet missen, de vertrekkende politici, ze zijn geen voorbeelden van krachtige smaakmakers noch inspirerende leiders die zich met het welzijn van het land hebben beziggehouden.
Ik kijk uit naar een nieuw team van kabinet en parlement die met meer kennis en daadkracht de vastgelopen zaken weer op gang zullen brengen. Ik hoop op een nieuwe groep politiek leiders die zich gaat inzetten voor het landsbelang.
Er moet een nieuwe wind gaan waaien waarbij zaken worden opgelost i.p.v. vooruit geschoven en/of afgeschoven – ‘mag niet van Europa’. We moeten politici krijgen die de wil en de guts hebben om die regels ook te veranderen als ze het welzijn van ons land in de weg staan.
Rutte IV
Dat dit kabinet Rutte IV de eindstreep niet zou halen was voor mij vanaf de geboorte geen vraag. Dat verliep via zo’n geweldige omleiding met veel bochten en onvriendelijkheden vooraf tussen de coalitie partijen en hun respectievelijke leiders.
Alleen door het geduw en getrek van Remkes voor het wegmasseren van animositeit tussen Kaag en Rutte en ook tussen Kaag en Segers zijn ze uiteindelijk met elkaar gaan praten over een coalitie programma.
En dat programma, dat bestond uiteindelijk uit een lijstje van grote zakken met geld ter bevrediging van de honger van de separate coalitiepartners om hun luchtkastelen te gaan realiseren.
Rutte IV moest de wereld redden met allerlei kostbare en zinloze klimaat en stikstof plannen. Over asiel, waarover het kabinet is gevallen, was van begin af aan te verwachten dat de coalitie vroeg of laat hierover een moeilijke pil heeft te slikken.
Programmatisch is Rutte IV een gammel gebouw van losse eenheden van kroonjuweeltjes van de vier coalitiepartijen zonder dat al die projecten ons land naar een welvarender toekomst zullen leiden.
In tegendeel, we zijn zo rijk dat we ons kunnen permitteren om met plannen te komen om grote bronnen van die rijkdom maar te gaan afbreken: Schiphol en KLM moeten kleiner worden, landbouw en veeteelt moeten drastisch gereduceerd worden, de hoogwaardige gas-infrastructuur moet afgebouwd worden, weg met de olie industrie, weg met het plastic, vliegen voor gewone mensen is een zonde, alcohol in sportkantines is een grotere zonde, contant geld maakt je verdacht, en nog meer van die irrelevante zaken.
Gebrek aan kennis
Van ons als burgers wordt ook enige opoffering gevraagd in de vorm meer belastingen (collectieve lasten stegen van 33% naar 40 % tijdens 12 jaar Rutte), en hier en daar een paar extra centen of een toeslag op je verbruik.
De echte maatschappelijke uitdagingen blijven liggen of worden niet herkent – zoals koopkracht, armoede bestrijding, langere termijn energie voorziening, woningbouw, infrastructuur – want ze zijn te complex om te overzien voor de bewindslieden zonder voldoende kennis.
Dat gebrek aan kennis zie je terug in afwezigheid van sturing bij het bepalen van beleid. Het gevolg is dat je eindeloze discussies krijgt over bijzaken als jaartallen in plaats van welke doelen waarom nagestreefd moeten worden.
Er is gigantisch veel geld gereserveerd voor klimaat en stikstof, maar in het parlement is geen enkel discussie gehouden over de zin ervan, het gaat alleen maar over het geld en waar het aan wordt besteed, maar niet over de fundamentele vraag waarom dat allemaal nodig is.
Nep nieuws
Dat gebrek aan harde kennis uit zich bijvoorbeeld in het negeren van kernenergie als efficiënte en betrouwbare energiebron en het belachelijke atechnische grapje dat verbranding van biomassa CO2-neutraal zou zijn.
Een ieder die een beetje geleerd heeft over verbrandingsprocessen weet dat dit onzin is, terwijl een enkeling hiervoor beloond wordt met een eredoctoraat!
Deze eredoctor mocht recent zelfs nepnieuws de wereld inslingeren door tijdens een persconferentie over zijn nieuwe groene plannen een link te leggen tussen storm Poly en klimaatverandering. Onzin, zeggen de deskundigen.
Zelfs ik als leek – geen klimaat expert, maar ik zoek veel uit – weet dat er verschil is tussen een storm (korte termijn effect van luchtstromingen op de aardbol) en klimaat (weersgemiddelden over zeer lange termijn van tientallen jaren/eeuwen).
Hoe is het zo gekomen dat het hele rijke westen zo gefocust is op het elimineren van CO2 emissies vanwege het klimaat, terwijl de rest van de wereld gewoon ermee doorgaat. Wat zit er werkelijk achter?
Een stil bewijs over de onzin van het CO2-neutraal verhaal om opwarming tegen te gaan is dat olieproducerende bedrijven gewoon doorgaan met hun investeringen in exploratie van olie en gas. In Scandinavië keurde de Noorse overheid onlangs negentien nieuwe boringen naar olie en gas goed, een investering van $18 miljard. Die techneuten doen dat op basis van kennis en harde data – er zit niks politieks aan.
Weet waarop je niet moet stemmen
Over 15 á 20 jaar is al dit CO2 gedoe vergeten. Dan zijn we bezig met een grote parlementaire enquête over de doldwaze verspilling aan CO2 eliminatie vanaf jaren tachtig…
Een grote eerste stap in het bijsturen van de huidige gekte zal hopelijk gezet gaan worden na de volgende verkiezingen in november 2023.
We weten inmiddels op welke partijen we niet moeten stemmen J