Mijn laatste column van 2022.
Ik heb me voorgenomen om wat afstand te nemen van alle negativiteit van deze tijd, veelal gebracht door ‘mainstream’ media die ik de laatste tijd uit pure zelfbescherming maar niet meer volg.
De overwegende stemming van deze tijd is het eeuwige gedram over duurzaamheid (wat dat woord ook mag betekenen, er is veel hol gepraat daarover) en politiek correctheid (woke-isme, het sparen van tere zieltjes).
Als een niet-slachtoffer moet ik mijn leefstijl voortdurend aanpassen, me schuldig voelen en schamen, alleen omdat ik vreugde beleef aan de geneugten van het moderne leven.
Wij hebben toch maar even weer de auto gepakt en benzine kilometers gedraaid naar Luxemburg, niet echt duurzaam (onnodige plezierreis met niet gecompenseerde CO2 uitstoot).
Voor een paar uurtjes rijden hier vandaan kwamen we in een leuke omgeving terecht waar het wel wat losser aan toe gaat (niet zo betuttelend e/o ‘duurzaam’).
Er staan diverse mega kerstbomen op de kerstmarkten, er is volop verlichting (de lampdichtheid op de kraampjes doen je ogen knipperen), fel verlichte straten, pleinen en gebouwen. Dat alles gaf me een opgelucht gevoel, zoiets kan dus bestaan en gaf extra vreugde aan het uitje.
We hadden ook een hotelkamer dat aangenaam verwarmd was, goede felle verlichting (kamers en gangen) – wel zo prettig bij het scheren en douchen, alles net als thuis waar het ook behaaglijk warm is, de kerstverlichting brandt en ik gewoon net zo lang of kort onder de douche sta als ik wens (en niemand mij zou moeten vertellen hoelang dat wel zou mogen).
Gezien vanuit ons welzijn zijn we natuurlijk wel duurzaam bezig geweest door middel van onze tijdsbesteding omdat wij uiting hebben gegeven aan onze geestelijke autonomie en vrijheid. Dat maakt een mens blij.
Er wordt ook volop ge- en verbouwd in de Luxemburg-stad, er wordt gewoon doorontwikkeld. Geen gedoe met zuinigjes aan doen i.v.m. energie crisis of stikstof crisis, lijkt het.
Zo’n tripje even buiten de grenzen helpt ook je blik te verruimen. Het wereldbeeld van onze politici staat zo in contrast met die van de buitenwereld.
Met name over de rol van CO2 in relatie tot opwarming van de aarde, een uitkomst uit theoretische rekenmodellen, die vooral door de EU en westerse landen als veroorzaker van klimaat verandering.
De rest van de wereld denkt daar anders over. Op onze vakantiereis naar Indonesië begin dit jaar hadden we nergens iets opgepikt over beperkingen t.a.v. CO2 uitstoot, wat op zich al een opgave is om meer dan 200 miljoen inwoners op een lijn te activeren voor zoiets theoretisch. Die mensen daar en ook de landen op de laatste klimaatvergadering kijken daar met meer relativisme tegen en zeuren alleen over aanmoedigingen met geld.
Ik zou denken dat als iedereen echt gelooft in het CO2 verhaal als oorzaak van klimaatverandering dat dan alle landen zonder uitzondering al lang hun lichten hebben uitgedaan en ook hun olieraffinaderijen en productie faciliteiten van onze welvaartsgoederen hebben gesloten, zonder te morren over geld, toch?!
Leuke stof om gedurende de feestdagen over na te denken…
Prettige kerstdagen
Het is afgelopen zondag het vierde adventzondag, in de christelijke wereld en voor de christenen is het de zondag voor kerstmis.
Vroeger toen we nog met het gezin zondags naar de kerk gingen bracht het wel een zekere sfeer met zich mee, die zondagen voorafgaand aan kerstmis.
Dan werden de verwachtingen en hoop voor een mooie en plezierige kerstfeest in die adventzondagen opgebouwd naar kerstdag op 25 december.
Tegenwoordig heb je allerlei digitale mogelijkheden om zo’n dienst vanuit je luie ontbijtstoel of zelfs vanuit je warme bed te volgen – als je al geïnteresseerd bent. Dan kom je op een andere manier ook wel in de stroom naar kerstsfeer…
Fijne kerst 2022 en een gelukkig nieuwjaar 2023!