Laat ik beginnen met waar ik de vorige blog ben geëindigd, over de vredesovereenkomst in het Midden-Oosten tussen Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein met Israël. Een paar dagen geleden las ik het bericht dat ook Sudan zich bij het clubje vredestichters heeft aangemeld.
Dit is toch geweldig nieuws voor de mensen daar voor wie de vooruitzichten op een stralende toekomst erg positief zijn geworden.
Het leek er echter op dat niemand in onze mainstream media het interessant genoeg vindt om er over te hebben, het zal wel te saai nieuws zijn, het gaat immers over duurzame vrede. Voor mij is het een geweldige prestatie van de betrokken leiders met inbegrip van de USA die dat gefaciliteerd heeft!
Hier word ik blij van!
Van de stress af!
Nu iets anders. Het is alsof iedereen in dit land – en ook wel in de landen om ons heen – erg gespannen in het leven staan. Dat merk je aan de vele uitingen van ongenoegen en ongehoorzaamheid over de corona maatregelen, onbehoorlijk gedrag in het verkeer, etc.
Misschien let ik er meer op en valt het mij daardoor teveel op, maar je voelt een zekere ongeduld bij veel mensen.
We maken onzekere tijden mee en voor veel mensen is het een uitdagende periode met veel beperkingen op het gebied van school, werk en (sociale) mobiliteit.
Sommigen dreigen te verdrinken bij een hopeloos ‘gevecht’ tegen ‘wat is’, waarmee energie verloren gaat omdat je de situatie niet zelf onder controle hebt. Mensen verkeren dan in een permanente spanning die resulteert in een (onbewuste) stress situatie. Dit zie je dan terug in het gedrag, zoals o.a. rijstijl en bij interacties met anderen.
Om niet te verdrinken moet je de situatie nemen zoals het is en met vertrouwen energie steken in het uitbuiten van nieuwe mogelijkheden, blijven hopen op betere tijden, hoe moeilijk dit ook is.
Zo brengen we sereniteit in ons leven en blijven we helder om de dingen te doen waar we zelf directe invloed op hebben. En dat zonder stress.
Ik blijf mijn best doen om met veel barmhartigheid te kijken naar het afwijkend gedrag van (mogelijk gestreste) medeburgers die zich in het verkeer of in de supermarkt gedragen alsof zij uitgezonderd zijn van de afgesproken normen.
Energietransitie loopt vast
Als kritisch volger van het nieuws over ‘ons klimaat programma’ viel mij het bericht op over het stoppen van het pilot project voor het afkoppelen van aardgas bij 1276 gebouwen in Purmerend. (Telegraaf 16 oktober 2020, Project ’van gas af’ stilgelegd wegens ’waslijst aan issues’)
Er bestaan bij mij altijd al twijfels over de technische doelmatigheid en betrouwbaarheid van de alternatieve warmtebronnen voor huizen (warmtepompen of warmtenet), in vergelijking met de betrouwbaarheid en kwaliteit van huidige moderne CV ketels.
En over de kosten zal ik het maar niet hebben want zonder subsidies is die omschakeling niet betaalbaar. Ik vind het ook niet fair om van huiseigenaren te verlangen dat zij mee investeren in een transitie project waarvan de waarde en zin sterk worden bestreden.
Ik vraag me nog steeds af waarom wij als enige land ter wereld van het aardgas af moeten. In Duitsland wordt juist op aardgas overgeschakeld! Een schone fossiele brandstof als aardgas, met relatief hoge energiedichtheid, is van grote waarde voor onze welvaart en industrie. En onze uitstekende distributie infrastructuur zou ik ook niet zomaar over boord gooien. Ik weet het, in de politiek is niks logisch…
Dit soort projecten die bedacht zijn door politici en hun zakelijke partners/belangenbehartigers zonder de inbreng van echte techneuten met algemeen inzicht in de technische mogelijkheden zullen vroeg of laat wel tegen een muur moeten aanlopen.
Die muur bestaat uit technische e/o natuurkundige limitaties van de bedachte deeloplossingen die niet adequaat zijn e/o niet zijn te integreren in bestaande (distributie) systemen.
Overigens verwacht ik eenzelfde lot bij projecten die bij elkaar gesprokkeld zijn door Ed Nijpels en zijn klimaattafels. Het gaat ergens technisch vastlopen omdat energiewinning uit biomassa, wind en zon alléén helemaal niet genoeg zal zijn om in de totale energie behoefte van Nederland te voorzien.
Windturbines en zonneweiden zullen slechts een kleine en relatief dure (geen 365x24u beschikbaarheid/betrouwbaarheid) en zeker geen duurzame (levensduur van turbines en zonnepanelen zijn relatief kort) oplossing blijken te zijn. Het zal niet lang op zich wachten tot men ook hier tot de realisatie komt dat alle investeringen voor niets is geweest behalve voor de subsidie ontvangers.
Het verhaal van CO2 eliminatie bij die plannen kun je ook vergeten, want de productie en installatie van windturbines en zonnepanelen kunnen niet plaatsvinden met alleen energie uit windturbines en zonnepanelen.
Een andere figuurlijke muur is reeds een feit: het ‘geloof’ in het verbranden van biomassa is inmiddels verlaten door de ondersteuners in de klimaattafels. Er is inmiddels wel flink uit die subsidiepot gegraaid door project ontwikkelaars…
We zullen zien wat er in de naaste toekomst gaat gebeuren met onze klimaatplannen.
In de tussentijd gaan we deze moeilijke tijd in alle kalmte overwinnen!
Tot de volgende keer.