Al maandenlang luister ik niet meer naar de NPO radio 1 of BNR radio. Dat waren vroeger mijn favoriete luister zenders, zeker tijdens langere autoritten en bij het klussen. Altijd was er wel iets interessants te beluisteren op (geo)politiek e/o economisch gebied.
Sinds coronatijd is die trek om te luisteren naar die nieuwszenders helemaal verdwenen. Heel veel (uitsluitend) negatieve berichtgeving en commentaren op wat er in het land gebeurt hebben mij die lust weggenomen.
En altijd wordt er wel een ‘expert’ gevonden om in een uitzending negatieve kleuring te geven aan een beslissing van de uitvoerende macht – het kabinet en hun adviseurs.
Sinds enkele maanden ben ik ook opgehouden met het volgen van het NOS Journaal op TV.
Af en toe, als ik met een klusje bezig ben, schakel ik de radio even in op beide zenders om te horen waar ze het over hebben, maar in 99 van de 100 gevallen gaat ie direct weer uit.
De dominante thema’s zijn makkelijk samen te vatten in een paar politiek correcte onderwerpen, met heel veel klagers / ‘opiniemakers’ over wat er allemaal niet goed gaat e/o niet goed (links genoeg) is geregeld, allerlei soorten slachtofferschappen (vul ze zelf maar in).
Het gevoel wat ik daarbij heb is van hijgerige, oppervlakkige meningen en commentaren waar ik als luisteraar niks aan heb en op het volgende moment alweer vergeten ben.
Het is tijdsverspilling, behalve dan voor de pratende ‘experts’, de redacties en hun presentatoren die er een dik belegde boterham mee verdienen.
Echt iets inhoudelijks uitzenden ter verduidelijking van een besluit voor een beter begrip en acceptatie in het land zit er niet bij, want alles is afkeurend en afbrekend ‘nieuws’.
Ik herinner me de vroege discussies over het gebruik van mondkapjes. Ik zelf had genoeg aan de uitleg van het RIVM over de waarde van de bescherming onder bepaalde gebruiksomstandigheden. En dat ze geen ultieme bescherming bieden onder alle omstandigheden is ook begrijpelijk.
Die week ging het bij de talkshows op TV dus alleen maar over de zin en onzin van het gebruik van mondkapjes. Echt zo generaliserend en oppervlakkig met alleen meningen zonder begrip voor het feitelijke verhaal van die extra bescherming.
Aan het einde van die week met veel loosgepraat over mondkapjes hoorde ik in de uitzending van Op 1 dat het ‘wel een heel onrustige week is geweest over mondkapjes…’
Ja, denk ik dan, heb je je wel afgevraagd hoeveel van die onrust eigenlijk door jullie en je redacties zelf tot stand is gebracht??? Wie heeft de topic zelf de hele week op de agenda geplaatst van de talkshows? En wie heeft al die betweters op die shows uitgenodigd???
Het had wat mij betreft ook anders gekund als je de experts en statistici van het RIVM had uitgenodigd en laten uitleggen hoe de vork in de steel zit.
Je moet als journalist en redactie wel de kennis en het inzicht hebben om de uitleg ook te kunnen begrijpen, anders behoor je met je kennis niveau tot de wappies die maar van alles roepen zonder de inhoud te begrijpen.
De hoofdredacteur van de Telegraaf schreef recentelijk in zijn column dat zij er zijn om – even simpel samengevat – de sensationele levensrampen te beschrijven, hij noemde als voorbeeld het neerstorten van een vliegtuig.
Die overige duizenden vluchten die het dagelijks tot een goed einde brengen is niet interessant om vermeld te worden, want dan koopt niemand nog een krant. Zo is het. En er zijn, gelukkig voor de krant, nog erg veel mensen die blijven smullen van de ellendige verhalen.
Maar ik pas daarvoor en vind dat een abonnement niet waard. Ik ben alleen op zoek naar mening vrij feitelijk nieuws en opbeurende berichten. Niet over die duizenden geslaagde landingen van vliegtuigen die dagelijks plaatsvinden, maar gewoon inhoudelijk feitelijk nieuws en analyses over gebeurtenissen hier en in en tussen landen in de wereld.
Dieper gaande achtergrond analyses die een nadenkend mens interesseren hé…
Deze goede verhalen kom ik wel tegen in bepaalde buitenlandse kranten en bladen. En ook bijvoorbeeld in Elsevier Weekblad.
Misschien is het een idee om naar de toekomst toe die incestueuze grijze (rode?) cultuur in Stichting NPO op te vrolijken met meer kleur door de organisatie te rationaliseren en de overcapaciteit aan redacties en reporters te saneren. Het geld wat we daar weghalen kunnen we dan steken in de zorg waar wél een tekort is aan opgeleide mensen voor het echte werk wat daar te doen is. Iedereen blij! Ook ik.
Het leven in deze corona dagen is al zwaar genoeg voor velen en daar in Hilversum zouden ze open moet staan voor meer niet-sensationele ondersteunende en opbeurende (nieuws)verhalen.
Meer vriendelijkheid en beleefdheid ten toon spreiden bij het bejegenen van hun ‘publieke slachtoffers’ (o.a. politici, topatleten, topzakenlui) zou de (linkse) aanblik van de media zachter en onpartijdiger maken.
Even vooraf nadenken en een laag dieper graven over een onderwerp voordat er een mening of een ‘kritische’ vraag wordt gesteld zou de kwaliteit van een interview flink opvoeren, te beginnen met het wekelijkse interview met de minister president. Ik zal dan waarschijnlijk weer naar het programma kijken….
Plezierig lente!