Het is er nog niet van gekomen om direct tot uitvoering over te gaan, maar af en toe valt er hier in huis al een woord over een mogelijke bestemming naar ‘ver weg’. Het blijft nog wel een vluchtig woordje tussendoor tijdens een gesprek. Het wijst op een groeiende innerlijke versoepeling in coronadenken. Dat zal zijn aangewakkerd door wat we aan versoepelingen om ons heen zien gebeuren.
We durven ook al wat losser te zijn in onze activiteiten buitenshuis. Een voorzichtige ‘break’ van een paar dagen in een hotel/spa resort op de Veluwe pakken ze ons niet meer af.
Ook de lokale horeca hebben ons weer voorzichtig terug zien komen, met zelfs een etentje plus bioscoopbezoek met ons vriendenclubje…
We hebben in de afgelopen weken dus het een en ander van onze ‘oude vrijheden’ weer mogen oppakken en vieren. Nu ik even stil sta en terugkijk is de lijst van gerealiseerde uitjes toch niet te verwaarlozen. Het ging vanzelf zou ik zeggen. Gelukkig geven de besmettings- en opnamecijfers geen alarmerende signalen, in tegendeel, ze verlopen erg gunstig en kunnen we – gevaccineerd en al – gaan denken aan een losser leven.
Ik moet toegeven dat het coronadenken bij mij nog wel vers en diep zit. Ik ben gewend geraakt aan het afstand houden (met of zonder mondkapje), handen wassen, het uitschakelen van 3 kussen, niet meer handjes schudden – wel “tennisracketschudden” en het poetsen van apparaten/toestellen op fitness.
Sinds de instelling van de corona maatregelen in maart 2020 ben ik niet meer verkouden ben geweest, niet één keer! Dus ik schat de waarde van al die maatregelen als zeer groot.
Misschien raak ik straks wel in paniek als er weer wordt handen geschud. Op de tennisclub wordt er volop handen geschud. Bij sommige tennisdames zitten de drie kusjes e/o een stevige omhelzing aan het einde van een partij net zo stevig ingebakken als hun service, backhand of forehand. Deze pre-corona rituelen gebeuren zo snel dat het voorbij is voordat je er erg in hebt.
Dat alles maakt mij dus nog terughoudend om op dit moment helemaal los te komen van de bekende corona gewoontes. Ik heb het dan over de sociale contacten met ‘derden’. Ik maak vanzelfsprekend een uitzondering voor onze eigen gezins- en familieleden. Zo zal ik nog weleens een berekende risico op besmetting lopen bij een spontane en liefdevolle knuffel van een kleinkind met snotneusje, dit hoort gewoon bij het grootvaderschap, toch?!
Op fitness is het inmiddels ook een gewoonte om apparaten en toestellen na gebruik even een opfrisbeurt te geven. Eigenlijk is dit onderdeel van het Huishoudelijk Reglement van de club, maar pre-corona werd die regel maar door weinig mensen nageleefd. Ik behoor tot de kleine minderheid die dat wel deed. Ik overweeg om dat poetsen straks ook vooraf te gaan doen, net als het poetsen van een winkelwagen bij het begin van het shoppen.
Over poetsen gesproken, het ziet er naar uit dat er nu eindelijk echt “gepoetst” gaat worden daar in Den Haag! Ik heb het over de opdracht aan Rutte en Kaag om een proeve van een regeerakkoord te schrijven voor verdere onderhandelingen.
Politiek Den Haag gaat eindelijk “poetsen”
In mijn vorige blog heb ik het er al over, dat ik het professionalisme van het formatieproces onder regie van een koning miste. De huidige formatie loopt al meer dan 100 dagen en er zit nog steeds geen zichtbare kop en staart aan. Dit krijg je als je met 150 parlementariërs zoiets gaat ‘managen’.
Wat me echt heeft verbaasd is de betrokkenheid van niet gekozen belangengroepen en vertegenwoordigers (zelfs ook een CEO) in het proces.
Ik zie een gelijkenis met de ondemocratische aanpak bij de totstandkoming van de klimaattafels in 2018, met alleen de inbreng van gelijkgezinde (activistische) belangengroepen en uitsluiting van concurrerende technologieën (kernenergie). Immers, de spoeling van de grote subsidiepotten zouden daarmee weleens dunner kunnen worden…
Net zoals bij het formatie proces zitten er bij zo’n aanpak zoveel losse eindjes dat het vroeg of laat wel moest vastlopen, simpelweg omdat de basis voor zo’n aanpak het verdelen van geld is en niet het realiseren van een technologisch megaproject dat gebaseerd is op een stevig technische ontwerp.
De grote losse eindjes beginnen zich nu te manifesteren. Denk aan het tekort aan capaciteit van het huidige elektriciteit netwerk (nooit aan gedacht!), grote tekorten aan mineralen/grondstoffen voor elektrische auto’s en halfgeleiders, complicaties bij afkoppelen van aardgas bij bestaande woningen, de grote behoefte aan ruimte voor windmolens en zonneweiden (!), weerstand tegen biomassaverbranding (steenkool vervult minder), de gekkigheid rond waterstof (hoe groen is het?), etc.
Goed, terug naar de formatie. Ik voorspel dat het heel moeizaam gaat worden voor Mark en Sigrid. Die moeten nu specifieke doelstellingen op papier zetten en dat vergt meer denkwerk en begrip dan de grijsgedraaide loze mantra’s als “duurzaam, divers, genderneutraal, inclusief, innoverend”, en nog meer van die holle frasen die bij een nadenkende kiezer alleen als gedram wordt ervaren.
Ik voorspel dat hiermee de echte tegenstellingen tussen de twee schrijvers bloot komen te liggen…
Intussen blijf ik genieten van de voetbal wedstrijden op EK2020 en kijk ik ook uit naar volgende week wanneer het tennistoernooi van Wimbledon gaat beginnen.
Moge het je goed gaan!