Beleidsmakers die ons leven moeilijker maken

Wat een rustige tijd – in heel veel opzichten van het (mijn) leven op dit moment. Dat ondanks de chaos in de wereld.

Eén aspect van die rust is de huidige politieke stilte, het is immers recestijd in Den Haag. Het kabinet, het parlement en het grote aanhangsel van journalistieke volgers en duiders maken hun verdiende jaarlijkse grote vakantie door. En dat geeft rust voor mij als volger van het nieuws, vrij van ‘teveel onzinnige prikkels’ zoals ik het vaak zie.

Het is een heerlijke tijd zonder irritaties over drammerige onlogische uitspraken van beleidsmakers of verhalen van journalisten. Zo relatief kan rust dus zijn, want dat alles terwijl de wereld in brand staat, dat het reces nog maar een stuk langer mag duren…

Op privé vlak is het ook vredig rustig, genietend van het mooie weer (lekker heel veel buiten zijn). Bovendien mag ik terugkijken op weer een mooie reiservaring naar het verre oosten, toch fijn om geen last te hebben van vliegschaamte, hoe zou je anders de in totaal 24000 km in zo’n korte tijd kunnen overbruggen? Neen, ik ben vrij van schuldgevoelens…

Zo’n wereldreis werkt ook ontnuchterend op je gedachten over de wereldproblemen. Daar in dat armere deel van de wereld – Indonesië – is het dagelijks leven van het overgrote deel van de 275 miljoen mensen gericht op overleven. Zorgen om aan het einde van de dag iets te eten te hebben.

Ondanks de groeiende middenklasse zie je overal waar je heen gaat echte armoede. Midden in het verkeer overal op West Java voel je de intensiteit van de ‘struggle for life’, gewone mensen die op weg zijn met handel, in auto’s en op brommers, en van alles verzinnen om geld te verdienen zoals het regelen van het verkeer op drukke kruispunten, in en uitgaand verkeer op parkeerplaatsen, verkopers met (eetbare) spullen langs de files en ook echte bedelaars.

Ik moest vaak denken aan onze eigen beleidsmakers die graag pronken met hun ideeën om vooruit lopen in de wereld met het CO2 neutraal te maken van de atmosfeer voor 17 miljoen mensen in een rijk land en dat plaats tegenover de giga omvang van de uitstoot daar ter plekke door tientallen miljoenen mensen. Dan vraag ik mij af of het zin heeft, al die miljarden, nog even los van de vraag of CO2 iets van doen heeft met het stijgen van de temperatuur op aarde…

We zijn geschapen om met vreugde te leven

Ik geloof dat onze Schepper ons op de wereld gezet heeft om gelukkig te zijn en om met vreugde van het leven te genieten.

Maar hier gaat er geen dag voorbij of wij worden eraan herinnerd dat we geen plezier mogen beleven aan de zegeningen van het moderne leven. Niet vliegen, geen vlees eten, geen fossiele brandstofauto’s, geen kolen en aardgas, geen kernenergie (gaat veranderen), geen kolencentrales (nu kan het wel i.v.m. oorlog in Oekraïne).

Als het niet ‘duurzaam’ is dan moet je het eigenlijk niet willen. Zelfs je eigen geld investeren moet bij voorkeur in ‘groene’ projecten zijn.

Het is allemaal emotionele politiek – begonnen met Al Gore en zijn investeerdersclub – zonder kennis van de wetenschap laat staan begrip voor de gevolgen. En niet te onderschatten is de beïnvloeding door geestverwanten in de elitaire club WEF (World Economic Forum) – daar worden zaken afgesproken die het beleid bepalen zonder dat we als land en parlement dat beleid ooit bedacht hebben (denk ook aan het proces rond de totstandkoming van Nijpels’ klimaattafels).

En om er zeker van te zijn dat de grote geldstromen in de gewenste richting worden gestuwd, worden de ‘transitie oplossingen’ voorzien van een groen of duurzaam label, zodat vele commerciële volgers ervan kunnen profiteren via groene investeerders en overheidssubsidies.

Daarmee worden andere, betere technische oplossingen voor een schonere en goedkopere productie van energie uitgesloten, alleen omdat ze niet als ‘groen’ worden gelabeld. Politieker en ontechnischer kun je het niet krijgen!

Gelukkig heeft kernenergie inmiddels wel een groen label gekregen, technisch en ruimtelijk natuurlijk veel betere optie is dan de ecoverpestende windmolens en zonneweiden. Dus stroomt er ook geld naar deze tak van elektriciteitsopwekking, tot verdriet van de Vattenfalls met hun windmolens.

En een geluk bij het ongeluk, door de crisis in Oekraïne zijn zelfs steenkool centrales weer opgestart. Waarom ook niet, vooral de Nederlandse kolencentrales zijn technisch ‘up to date’ en schoon!

Gaat de ratio uiteindelijk winnen van de drammerige dromerijen?

Fossiele brandstof is net zo groen als biomassa

Het enige wat je nodig hebt is een verantwoordelijke minister die technisch onderlegd is en begrijpt waar het om gaat en daarbij de politieke onzin, dat biomassa wél groen is en (op papier) CO2 vrij, als stommiteit bestempelt.

Zo’n minister, dame of heer, maar met ballen, die ook dieper nadenkt en tot de conclusie komt dat de oorsprong van alle brandstof – zowel de ‘vuile’ fossiel als de ‘groene’ biomassa – uiteindelijk biologisch van aard is, toch? Daar hoef je niet echt voor doorgeleerd te hebben. De ene soort heeft miljoenen jaren diep in de aardkorst verbleven, terwijl de andere korter er bovenop. Waarom is biomassa per definitie wel groen en olie niet?

Haha, die wakkere minister met ballen en verstand van technische zaken zou deze vraag eens aan Timmermans en co. (inclusief de TUD) moeten stellen.

Ach ja, we weten dat alles bij de klimaat politiek om heel veel geld draait met CO2 (en stikstof sinds Rutte IV) als alibi’s. Met dank aan Al Gore en het WEF.

Laat je leven niet verzuren door de politieke CO2 (en stikstof) fanaten.

De aarde met de natuur erop, in die onmetelijke universum, gaat gewoon voort met zijn evolutie, op eenzelfde tempo als in de afgelopen 4,5 miljard jaar en daar kunnen de (eco)geleerden anno 2022 met de miljarden van hun politieke sponsoren werkelijk helemaal niets aan veranderen.

Leef met vreugde en plezier!  

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *