Het is het laatste lange weekend van dit voorjaar, pinksterweekend 2021. Hierna is het flink aanpoten met de blik op de zomervakantie, want die moet wel eerst geestelijk en materieel verdiend worden…ik heb het hier over de werkenden onder ons, niet meer voor mij.
We zijn net weer terug van een uitstapje van 4 dagen in een hotel, wellness en congrescentrum op de Hoge Veluwe. Alles was in het geheim opgezet door haar – mijn wederhelft – als verrassing voor mij omdat we samen de finishlijn van de 44e huwelijksjubileumronde zijn gepasseerd.
Op de dag van vertrek kreeg ik ’s morgens op onze gebruikelijke koffie moment een boodschappenlijst onder m’n neus gedrukt. Altijd goed van vertrouwen nam ik de lijst door en gaandeweg snapte ik er niks van omdat daar dingen op staan waarvan ik zelf meestal de voorraden van bijhield en goed wist hoeveel er nog waren.
Terwijl ik dingen op de lijst doorstreepte groeide ook mijn ingehouden irritatie over de situatie, totdat ik verderop ook dingen las als een zwembroek, slippers en toiletartikelen. Toen viel het kwartje pas en was het duidelijk dat er actie nodig was om de koffer te gaan inpakken. Voor mij dan, want zij had haar spullen al ingepakt en verstopt klaar staan.
Ja, dat was ook het moment waarop het irritatie gevoel wegvloeide en het dankbare besef dat ik op die dag 44 jaar geleden de meest duurzame beslissing heb genomen met dat “ja” woord…proost!
Het was lekker om even weg te zijn uit de eigen omgeving en in een andere bosrijke omgeving te vertoeven in een klasse hotel. Ons evenwichtig programma bevatte behalve de culinaire uitdagingen (3x daags, haha) ook lichamelijke activiteiten zoals wandelen in het bos, intensieve zwemrondes met pitstops in het bubbelbad en fitnessen.
Het had een haartje gescheeld of we hadden voor dezelfde trouwdag twee uitstapjes los van elkaar geboekt met als doel om de ander te verrassen. Een week eerder had ik er toevallig over om de agenda’s zogenaamd af te stemmen en hoorde dat ik beslist niets moest regelen. Nou, ik ben nogal een gehoorzaam typetje, dus dat iets regelen laat ik onmiddellijk uit mijn hoofd.
Pas tijdens het uitstapje begreep ik dat de reservering eigenlijk al langer gemaakt is en dat zowat de hele familie op de hoogte is behalve ikzelf.
Er is zelfs gedacht aan het afzeggen van een lopende tennisafspraak met mijn tennisgroepje, terwijl ik helemaal niet op de hoogte was!
Mooi verhaal toch!? Het was aangenaam om er even tussenuit geweest te zijn na zo’n lange tijd met de corona beperkingen. Je moet je wel aan de corona maateregelen houden maar dat is niet meer dan logisch voor ons in deze tijd. Dus altijd mondkapje mee op stap en we hebben extra kilometers gelopen tussen onze kamer en het restaurant voor de rondjes eten, drinken, koffie, ontbijt, enz. – bijzondere ervaringen die we in onze lange levensloop nog niet eerder hebben moeten meemaken.
De huidige versoepelingen geven mij voor het eerst in deze lange corona periode het gevoel dat we echt uit het dal aan het klimmen zijn. Mede door het geslaagde vaccinatie programma natuurlijk. Wie had gedacht dat het mogelijk zou zijn om een vaccin in een jaar gereed te hebben en die ook direct toe te passen.
Knap werk van de farmaceuten en ook van onze gezondheidsinstanties voor de distributie ervan. Dat ondanks het hoorbare een zichtbare negatieve gemekker eromheen in de media, dat ik beschouw als komkommertijd spijkersoplaagwaterjournaistiek en ruis die ik al lange tijd negeer. En nog steeds.
Intussen schijnt ‘iedereen’ bezig te zijn met het boeken van een vakantiereis. Nou, ik vraag me af of je moet willen om tussen die eerste vloedgolf aan hijgerige vakantiegangers te gaan zitten. Wij wachten rustig af totdat we weer zin hebben en wanneer ‘iedereen’ uit die eerste vloedgolf weer tot bedaren is gekomen.
Het waren een paar heerlijke vreugdevolle dagen van huis zonder het nieuws over voortdurende politiek gedoe in Den Haag, noch de hypes over het Songfestival…haha!
Ik constateer dat ik niks gemist heb!