Ik heb makkelijk praten en dat weet ik. Mooi thuis, mooi gezin, mooie kleinkinderen, mooie schoonkinderen…mis ik misschien nog iets in dit rijtje??
Ach, je kunt het net zo gedetailleerd maken als je wilt, haha! Wil je dat ik ook specifiek mijn vrouw en kinderen vermeld, nou vooruit dan, die vallen toch onder het gezin?
Een uiting van dankbaarheid. Is niet sensationeel, dus niet interessant voor de mainstream media.
Ik wil maar zeggen, wat een rijkdom, onbetaalbaar rijkdom.
Uiteindelijk gaat het om immateriële zaken in het leven, toch? Natuurlijk, als je geluk hebt, een goed pensioen werkt zeker ook mee. Maar onder aan de streep, als je diep nadenkt en terugkijkt, val je terug op je hart met vreugdevolle herinneringen en bijhorende emoties.
Geen steen, bolide of elk bezit die op dat niveau nog meedoet…
Toen je jong(er) was leefde je meer met je hoofd. Toen was de focus gericht op het meer verzamelen van aardse dingen. Najagen van een carrière en het opbouwen van bezit. Toen nog onbewust van de lange termijn waarden die er werkelijk toe doen in het leven.
Gaandeweg kom je erachter dat het leven niet zo maakbaar is als gedacht. Verdriet, tegenslagen, slechte verleidingen, foute keuzes, de dood, alles hoort bij het aardse leven. En ook vreugde, triomfen, plezier, nieuw leven, zijn ervaringen die het leven doen stralen.
Waarom begin ik hierover?
Leugenachtige campagnes
Nou, het is verkiezingstijd en ik erger me mateloos aan de oppervlakkige boodschappen dat er van alles mis is in dit land. Het lijkt wel alsof we ergens op de bodem zijn beland van een ravijn met 17 miljoen hulpbehoevenden.
Niks lijkt meer goed te zijn: ‘het’ is niet eerlijk verdeeld, slachtofferschap is een aanbeveling, zelf redzaamheid is niet meer van deze tijd, de ene politicus verwijt de andere dat ie zwart ziet, een man zijn is ook niets meer waard.
En het is allemaal de schuld van één man, je raadt het al: Rutte.
Over kwalitatieve meningen als ‘mooi’ of ‘lelijk’, ‘veel’ of ‘weinig’, ‘eerlijk of oneerlijk’ kun je in campagnes natuurlijk eindeloos discussiëren. Dat kan je keuze op het stembiljet kleuren.
Maar als er beweerd wordt dat de mensheid binnenkort (2030) gaat verdwijnen als we niets aan de opwarming van de aarde doen, dan wordt ik een beetje onrustig. Niemand ligt meer wakker van zo’n grote leugen.
We verspillen reeds miljarden aan subsidies voor landschap vervuilende, technisch beperkte oplossingen voor hernieuwbare opwekking van stroom.
Niemand in de politiek en mainstream media die het aandurft om de verspilling van geld en land om CO2 neutraal te worden aan de kaak te stellen of tegen te spreken.
De aarde warmt op en koelt af, in kleine en grote cycli van honderden en honderdduizenden jaren.
We moeten ons nu aanpassen i.v.m. opwarming. Logisch is om te denken aan airconditioning in huis, lichtere kleding en waar nodig hogere dijken.
Maar neen, eerst moet al dat geld en moeite naar het elimineren van CO2 uitstoot. Hiermee gaan ‘we’ de opwarming van de aarde controleren (wat een hoogmoed van de mens!). Zinloos, omdat CO2 niet de oorzaak is van opwarming (zie verder hieronder).
Degenen die dat blijven roepen verdienen er zelf aan en houden hun supporters in stand via de miljarden aan subsidies voor studies en projecten die hun gelijk ondersteunen.
Nogmaals over ‘consensus wetenschap’ en bedrieglijke CO2 verhaal
Mijn technische, logische achtergrond heeft veel moeite met dat enige argument van ‘consensus wetenschap’ bij de conclusie dat CO2 de oorzaak is van opwarming.
Ik kan het me niet voorstellen dat je bij het oplossen van een technisch probleem je beslissing laat afhangen van de meerderheid van stemmen voor een bepaalde conclusie. En het lef hebt om er ‘wetenschap’ aan toe te voegen.
Dit lijkt meer op een verkiezing met voorkeuren voor een mening in plaats van conclusies nemen op basis van gedegen analyses.
Dit is nu aan de gang met de aanpak van het klimaat ‘probleem’ hier en in de wereld.
Ik heb al in een eerdere blog geschreven over de zwendel met conclusies aan de hand van de meetgegevens bij een onderzoek naar CO2 in de diepe ijslagen, het zgn. ‘Vostok Ice Core‘ onderzoek.
Dat onderzoek gaf een sterk verband te zien tussen fluctuaties in CO2 concentratie in de atmosfeer en de temperatuur van de aarde.
Wat er met die data daarna is gebeurd is gewoon zwendel.
Conclusie van die studie was dat de CO2 concentratie de temperatuur van de aarde volgt, met een vertraging van 800 jaar!
De club van Al Gore echter, heeft op basis van dezelfde data de conclusie getrokken dat de temperatuur van de aarde de CO2 concentratie volgt. Elke discussie onder echte klimaat experts hierover wordt al vrij vroeg de kop ingedrukt.
De geldstromen naar onderzoeksinstituten en investeerders (o.a. ook toevallig vrienden van Al Gore) kwamen heel snel op gang en is sindsdien – jaren 80 – niet meer te stoppen.
Het vervolgverhaal van deze zwendel met miljarden aan onderzoeksgeld en klimaatprojecten wereldwijd is bekend.
Terug naar het begin van deze blog. Ik had het over verkeerde keuzes maken in het leven. De keuze voor CO2 concentratie als oorzaak, in plaats van gevolg van de opwarming van de aarde, is zo’n voorbeeld van een leugen met gigantische consequenties voor de mensheid.
Ik vraag me af of die ‘consensus wetenschappers’ en politici die tegen beter weten in steeds CO2 als oorzaak van opwarming hebben verdedigd, op een moment, wanneer ze ouder en ‘wijzer’ zijn geworden, zich gaan realiseren dat ze de wereld hebben voorgelogen.
Dat zijn momenten dat ze terug zijn naar hun hart en krijgen misschien spijtgevoelens. Of, ze blijven in hun hoofd en koesteren hun opgebouwde carrières en vermogens.
Ik vraag me ook af, bij dit punt van het leven aangekomen, of dit een vredige manier is om afscheid te nemen van de wereld.
Is je hoofd dan vol met trots van de roem en vermogen die je hebt verzameld? Of kijk je naar je hart met gewetensnood en spijt?
Kon ik maar bij dat afscheidsmoment van Al Gore’s leven even in zijn hart en hoofd meekijken…
Blijf volhouden en luister naar je hart…J