De algemene politieke beschouwingen zijn al weer een paar weken achter de rug en als je me vraagt wat me van dat debat is bijgebleven dan is het maar magertjes – of beter, er springt niet direct iets tevoorschijn in mijn herinnering.
Ik heb naar de hele eerste termijn van de kamer gekeken en ook een gedeelte van de beantwoording door het kabinet op de tweede dag. Veel opendeuren – maar geen opvallende plannen in deze moeilijke tijden.
Het weglopen van vak K was natuurlijk wel een spannende attractie geweest, ik ging wel even rechtop zitten. Het was een dieptepunt in een vergadering van een parlement van een geciviliseerde natie…ze gingen nog net niet met elkaar op de vuist, haha.
Het leek wel op een ruzie tussen groepen kinderen op straat waarbij een groep wegloopt zonder iets te zeggen.
Charmanter was het geweest als het kabinet gewoon stoïcijns was blijven zitten, terwijl de voorzitter de spreker tot de orde roept en dan eventueel de vergadering kort schorst.
Na de korte schorsing zou ik als voorzitter de minister president namens vak K de gelegenheid geven om het woord te nemen en iets te zeggen over het gevoelen in vak K. OP deze manier zou het optreden van het kabinet een uiting van klasse en elegantie geweest zijn.
Maar nee, ze gedroegen zich als een groepje gepeste kinderen dat wegliep uit de straat…
Over het budget voor 2023 kwam de discussie pas daarna op gang in latere vergaderingen. Er bleken veel open eindjes te zijn in de begroting die op derde dinsdag (nog) niet aan elkaar zijn geknoopt.
Ik hoorde Omtzigt klagen tijdens de Algemeen Financiële Beschouwingen over het ontbreken van een dekkingsplan voor de begroting, zoiets als een budget voor je huishouden zonder dat je daar je inkomsten tegenover zet, waardoor je niet weet of je begroting betaalbaar is of misschien aan de zuinige kant.
Als een gewone kiezer kan ik het niet begrijpen dat er een ministerie met een chef en giga staf van duurbetaalde hooggeschoolde experts bestaat dat niet eens kan aangeven hoe de kosten van zo’n plan betaald gaat worden.
Dat lijkt op collectieve incompetentie. En hoe dit onvermogen te doorbreken? Een cynisch geworden volger als ik zou dan denken aan het opentrekken van een blik capabele Johan Remkes-en voor elk onderwerp waar het kabinet grote moeite heeft met het leggen van een ei. Dit analoog aan de opdracht aan stikstof-remkes.
Dus hier is de lijst met wat we nodig hebben: een hogeinflatie-remkes, een gasprijs-remkes, een energiecrisis-remkes, een asielopvang-remkes, een oorlog-remkes, etc.
Oh ja, er schiet toch iets te binnen van de Algemeen Politieke Beschouwingen. Pieter Heerma van het CDA had een diepzinnig verhaal gehouden een visie over een ideale samenleving, vond ik wel interessant dat ik mijn oren spitste, het was de moeite waard om even te luisteren.
Verder kan ik ook wel instemmen met de kritiek op de gemakzuchtige, luie houding van het kabinet, dat veel ‘niet kan’ of onmogelijk is vanwege EU regels e/o internationale verdragen.
Die regels zijn kennelijk zo strikt dat ze zelfs het oplossen van onze problemen in de weg staan!
Wel lekker makkelijk als je wordt ingehuurd en goed betaald voor een baantje dat bij problemen je gemakzuchtig wijst naar regels en op je rug gaat liggen.
Ik zou zeggen dat je in die topfunctie toch wel macht hebt om iets aan die regels te doen, tenminste als je dat wilt. Ergerlijk om zoveel lamlendigheid in de top regelaars van ons land te constateren.
Ze hebben slappe knieën en weten weinig of niks af van het terrein waarvoor ze verantwoordelijkheid dragen, laat staan dat ze met ideeën kunnen komen om richting te geven aan het zoeken naar oplossingen.
Bovendien hebben ze geen kaas gegeten van strategisch denken, want alles wat ik lees en hoor is korte termijn denken. En er is geen begrip voor de (lange termijn) gevolgen van hun beslissingen, laat staan dat er een uitvoerbare technische logica achter zit.
Een goed voorbeeld is de grote windparken op zee die voor 2030 en 2050 gepland staan.
De levensduur van een molen begint met het verzamelen van erg veel grondstoffen (o.a. beton, koper, ijzer, kunststof, elektronica, etc.). Dan moeten ze tot in de eeuwigheid elke 20 jaar vernieuwd worden, met alle gevolgen voor het afval/schroot en opnieuw behoefte grondstoffen.
Het landschap op zee wordt daarmee verpest en het leefmilieu voor de vissen en vogels ook duurzaam verstoord. Ook de visvangst heeft daar hinder van.
Dat is allemaal onnodig en kostbaar als we voor kernenergie zouden kiezen, met centrales die 50 tot 60 jaar meegaan en daarbij met minimale ruimte en afval die compact is veilig is op te slaan. Of schiet het weg naar de zon.
Rationeel denkend zijn de mogelijke technische alternatieven voor een duurzaam energiesysteem makkelijk op een prioriteiten lijst te plaatsen, maar zodra het politiek en emotioneel wordt dan komen er onlogische schijnoplossingen die niets oplossen en ons alleen heel veel rijkdom en welvaart kosten.
Laat het maar snel weer verkiezingstijd zijn.