De 20e blog alweer, voor mijn gevoel is het wel erg snel gegaan sinds de eerste op 13 mei 2020. Ik had vooraf niet gedacht dat het produceren van blogs zo vlot en met zoveel plezier zou verlopen. In het begin probeer ik een soort van een ritme te vinden voor het schrijven. De ontwikkeling van een idee voor een thema neemt meestal niet zoveel tijd – de inkomende stroom van informatie is zoals je kan begrijpen immers eindeloos.
De triggers voor een stuk worden – naar mijn voorstelling – diep in mijn onbewuste geruisloos verwerkt naar mijn normen. Daarbij moet zich, vermoed ik, een proces van ‘cut and paste’ afspelen die de chaos aan informatie rangschikt. Tot op een gegeven moment, wanneer ik besloten heb om achter het toetsenbord te gaan zitten, mijn bewuste het automatisch overneemt en de tekst als vanzelf via mijn vingers en het toetsenbord naar het concept document laat vloeien. Wonderlijke ervaring.
Het is een niet te beantwoorden vraag of mijn blogproductie op dit niveau van start was gegaan als er in die periode geen sociaal beperkende maatregelen waren geweest i.v.m. Covid-19 uitbraak. De agenda was ineens leeg, daardoor had ik in het begin vaker de gelegenheid om na te denken over de aanpak van die uitdagende opstart.
Daarnaast moest ik nog een andere hersenkraker oplossen en dat is het gebruik van een Internet platform voor het bloggen. Het resultaat mag er zijn denk ik, mijn website is operationeel en ik ben veel kennis rijker over het kiezen en het gebruik van een Internet platform voor een blog.
Er hebben zich daarmee ook verse, nieuwe verbindingslijnen gevormd tussen de neuronen in mijn hersenen, een positieve bijkomstigheid met het oog op de vitaliteit van mijn ouder wordende brein .
Helaas zitten we op dit moment nog volop in een fase van extra voorzichtigheid bij het samenkomen met andere mensen. We doen ons best om daarbij zo wijs mogelijk om te gaan met de gezonde basisregels bij onze sociale samenkomsten.
We hebben het geluk dat we een ruime tuin hebben en enkele gezellige samenkomsten hebben mogen vieren groepjes vrienden en familieleden. Het was plezierig om elkaar weer eens tegen te komen na een relatief lange periode van totale sociale onthoudingen. Niet zoenen e/o knuffelen nemen we op de koop toe…
Lichamelijk bewegen verliep ook erg goed, alles kon met het mooie weer buiten plaatsvinden. De kilometer teller van de fiets heeft een flinke boost gekregen. En over de plezierige ervaringen met het tennissen, eigenlijk bij de nabeschouwingen op het terras van het clubhuis, heb ik ruimschoots in eerdere blogs ‘gerapporteerd’.
Drukke café terrassen of winkelstraten zijn nog niet aan ons besteed. Gelukkig zijn er wel enkele cafés en restaurants waar het netjes is geregeld, waar je met voldoende ruimte van elkaar plaats kan nemen en ook veel ruimte is om elkaar te passeren. We hebben mondjes maat hier en daar gebruik gemaakt van deze mogelijkheden.
Zodoende ben ik – terugkijkend – uitstekend aan mijn trekken gekomen wat betreft het voeden van mijn geestelijke en lichamelijke behoeften. Hiermee mogen jullie een tevreden en blije landgenoot aan de lijst van niet klagende Nederlanders toevoegen . Zonder maren en zonder een enkel reden om niet dankbaar te zijn.
Ik weet het, ik ben verschrikkelijk aan het overdrijven over die lijst van niet klagende Nederlanders, maar dat doe ik met één oog gericht op de buitenwereld om me heen die op mij heel grimmig overkomt, met klagende protesterende mensen, jeugdig crimineel gedrag en altijd maar die stroom aan commentaren over wat politiek of sociaal fout is.
Zoals gebruikelijk worden onbenullige niet relevante zaken flink opgeblazen tot ‘problemen’ waarvoor dan weer een elftal aan experts voor de buis e/o microfoon gehaald kunnen worden om te komen uitleggen wat er echt mis is.
Ik denk dat er gewoon teveel van die goed betaalde professionals zijn die hetzelfde doen als sensationeel journalistiek bedrijven, waardoor de spoeling zo dun is dat ze niet anders kunnen dan 24/7 en dagen achtereen over hetzelfde onderwerp te berichten, te becommentariëren en eindeloos erover met deskundigen te discussiëren.
Een vermoeiende overvloed aan meningen voor de kijker of luisteraar die niet in staat is om zich af en toe af te sluiten voor die informatie stroom. Met als afsluiting van de week een talkshow die de afgelopen week als ‘wel erg onrustig’ bestempelt…antropogene geestelijke rommel…(haha). Lekker makkelijk verdiend zo!
Dank voor je bezoek aan mijn blogpagina.
Ik wens de lezer een ontspannen, vredige en blije nazomer….