Auteur: Henk Pichel

Mijn laatste column van 2022.

Ik heb me voorgenomen om wat afstand te nemen van alle negativiteit van deze tijd, veelal gebracht door ‘mainstream’ media die ik de laatste tijd uit pure zelfbescherming maar niet meer volg.

De overwegende stemming van deze tijd is het eeuwige gedram over duurzaamheid (wat dat woord ook mag betekenen, er is veel hol gepraat daarover) en politiek correctheid (woke-isme, het sparen van tere zieltjes).

Als een niet-slachtoffer moet ik mijn leefstijl voortdurend aanpassen, me schuldig voelen en schamen, alleen omdat ik vreugde beleef aan de  geneugten van het moderne leven.

Lees verder “Een uitstapje naar Luxemburg“

We (in de EU) willen af van fossiele brandstoffen en zullen vanaf 2035 alleen elektrische auto’s kunnen kopen. Weer een verbod wat van hoger hand over ons wordt opgelegd, de zoveelste. We moeten immers al zoveel (niet).

We mogen niet meer vliegen, geen vlees eten, niet benzine rijden, geen gas gebruiken, geen olie winnen, moeten elektrisch rijden, kortom alles om CO₂ uitstoot te elimineren…

Dat is nog niet alles. We hebben ook nog de immateriële kant van de huidige tijd zoals de zorg voor dat zielige deel van de samenleving dat zich slachtoffer voelt en anderen daar de schuld van geven, in plaats van zelf op te staan, de rug te rechten en de wereld in te gaan voor zelfontplooiing.

Lees verder “De Ongemakkelijke Waarheid over Elektrische Auto’s”

Voor iemand die het nieuws probeert te volgen is er momenteel zo onvoorstelbaar veel gaande, er gaat geen dag voorbij zonder dat er iets gebeurt dat vervolgens gedurende de hele dag op radio en tv de volle aandacht krijgt tot en met de laatste talkshows.

Naast die dagelijkse ontwikkelingen zijn er ook van die momenten zoals deze week waarin extra veel aandacht wordt gegeven door de staatsgesubsidieerde omroepen aan een evenement zoals de komende VN klimaatvergadering in Sharm El- Sheikh.    

In dat licht is door het ministerie van Economische Zaken en Klimaat deze week uitgeroepen tot nationale Klimaatweek (van 31 oktober tot 6 november). De bedoeling is om nóg meer burgers en organisaties te inspireren zich in te zetten voor een ‘beter klimaat’.

Lees verder “Prangende vragen”

De algemene politieke beschouwingen zijn al weer een paar weken achter de rug en als je me vraagt wat me van dat debat is bijgebleven dan is het maar magertjes – of beter, er springt niet direct iets tevoorschijn in mijn herinnering.

Ik heb naar de hele eerste termijn van de kamer gekeken en ook een gedeelte van de beantwoording door het kabinet op de tweede dag. Veel opendeuren – maar geen opvallende plannen in deze moeilijke tijden.

Het weglopen van vak K was natuurlijk wel een spannende attractie geweest, ik ging wel even rechtop zitten. Het was een dieptepunt in een vergadering van een parlement van een geciviliseerde natie…ze gingen nog net niet met elkaar op de vuist, haha.

Lees verder “Derde Dinsdag 2022”

We leven in een wereld waar erg veel rumoer is. Er is overal wel iets ongewoons aan de hand, niet alleen hier in ons land maar ook daar buiten. Crises overal.

Het leven als gewone burger van dit land voelt in vele opzichten als een rit in een achtbaan. Aan de ene kant de positieve belevenissen, de relatief veilige en vrije omgeving, leuke vakanties, uitjes en samenkomsten met familie en vrienden.

Aan de andere kant zie ik een heel rommelig plaatje met vele crises en een afwachtende overheid – zwakke, talmende bestuurders die totaal incompetent zijn en onmachtig in het richting geven aan een departement.

Lees verder “De leiders die we verdiend hebben”

Wat een rustige tijd – in heel veel opzichten van het (mijn) leven op dit moment. Dat ondanks de chaos in de wereld.

Eén aspect van die rust is de huidige politieke stilte, het is immers recestijd in Den Haag. Het kabinet, het parlement en het grote aanhangsel van journalistieke volgers en duiders maken hun verdiende jaarlijkse grote vakantie door. En dat geeft rust voor mij als volger van het nieuws, vrij van ‘teveel onzinnige prikkels’ zoals ik het vaak zie.

Het is een heerlijke tijd zonder irritaties over drammerige onlogische uitspraken van beleidsmakers of verhalen van journalisten. Zo relatief kan rust dus zijn, want dat alles terwijl de wereld in brand staat, dat het reces nog maar een stuk langer mag duren…

Lees verder “Beleidsmakers die ons leven moeilijker maken”

Hoe komen we hier als land ooit uit denk je dan. Met het huidige politieke leiderschap.

Er gaan zoveel dingen mis met onze landelijke huishouding, terwijl je geen warm gevoel krijgt van optredens van onze politiek verantwoordelijken.

De regering, het parlement en het kabinet, lijken heel ontspannen en zonder uitingen van urgentie bezig te zijn met de situatie. Sterker, terwijl de mensen direct te maken hebben met snel stijgende kosten voor hun dagelijkse levensonderhoud, neemt de regering rustig de tijd om de situatie eerst te bestuderen en in kaart te brengen alvorens een besluit te nemen.

Lees verder “Strategische overdenkingen”

Het enthousiasme bij het maken van reisplannen bij het einde van de pandemie werd gaandeweg vager bij het zien van de beelden van de verwoestingen in Oekraïne.

Die reisplannen betreffen nostalgische trips naar plekken waar we eerder geweest of lang geleden gewoond hebben. Nog niets concreets, maar wel met veel zin om weer op stap te kunnen gaan voor een langere trip.

Het is onvoorstelbaar voor de beschaving van 2022 dat we een oorlog op deze schaal meemaken in Europa, met inbegrip van de zinloze verwoestingen aan mensen levens en hun leefomgevingen.

Lees verder “Technisch realisme vs. politieke misleiding”

Wat een beroering in (ons deel van) de wereld – gisteren is Rusland begonnen met de invasie in Ukraine. Nou ja, door Poetin een beetje geforceerd aangeduid als een vriendelijke ‘vredesmissie’.

Maar het helpt niet, ik heb die misleidende benaming als verpakking voor een agressief cadeau doorzien! De meesten van ons zijn ontwikkeld genoeg om te begrijpen waar het om gaat toch, een agressieve daad van territorium drift door een dictator.

Mijn eerste gevoel bij het horen van de invasie was dat zoiets eigenlijk niet meer past in onze moderne Europese wereld anno 2022. Maar zo waar, de werkelijkheid is dat er nog zieke maniakale leiders bestaan die een heel ander wereldbeeld aanhangen dat stamt uit de tijd dat we nog met pijl en boog aan landjepik deden.

Lees verder “Botsing van twee wereldbeelden”

Het is een warrig wereldbeeld wat ik dagelijks via de media voorgeschoteld krijg, exploderende energieprijzen, hoge inflatie, oplopende rente, wel of niet einde van de pandemie, stroef lopende energietransitie, eeuwig durende budget uitdagingen van de staat (toeslagen, box 3, pensioenkoppeling, koopkracht correcties) en niet te vergeten de alles dominerende geopolitieke spanningen die wordt veroorzaakt door onruststoker Poetin.

Als ik dit als de sombere kant van de wereldbeeldmedaille noem dan moet er ook een meer opgewekte kant van diezelfde medaille bestaan.

Tussen neus en lippen door lees ik dat het heel goed gaat met Nederland, de economie bloeit (in omvang al groter dan voor de pandemie), de bedrijven spuien superwinsten uit en het lijkt erop dat op dit moment ‘iedereen’ weer aan het werk is (groot tekort aan personeel).

Lees verder “Paniek zaaiende antikapitalistische alarmisten…”