Blogs

30.000 Windmolens in de Noordzee tegen 2050, ik schrok me een hoedje toen ik dit las en probeer me een beeld te vormen van die enorme open zee met al die kolossen, net zo hoog als de Eifeltoren, met wieken erop.

Dan gaan de eerste gedachten over de vraag hoe het toch mogelijk zou zijn dat in deze tijd, in onze moderne beschaving, atechnische bureaucraten de ruimte krijgen om serieus met een plan op zee te komen met zulke verwoestende gevolgen voor het landschap en het ecosysteem…

Lees verder “30.000 ‘Duurzame’ Windturbines op de Noordzee”

De ‘deplorables’ hebben gestemd, en hoe! Ik zal de provinciale verkiezingen van 15 maart 2023 niet snel vergeten. Achteraf gezien blijkt de uitslag een historisch resultaat te zijn van een niet geplande volksreferendum. Ik heb al langer het idee dat er door de regering – kabinet en Tweede Kamer – alleen maar samen wordt gestoeid over wetten en regels die niets te maken hebben met het bevorderen van het welzijn van Nederland.

Elke Haagse regeling mondt momenteel uit in méér problemen in plaats van dat ze problemen oplossen. Ik ga het rijtje met al de huidige onopgeloste crises niet opnoemen, dat heb ik al eerder gedaan in een van mijn eerdere columns, want iedereen die de actuele politiek volgt kent dat lijstje wel…

Lees verder “De wijzen zitten bij de ‘deplorables’”

Ik vind het een spannende tijd met een naderende Provinciale Statenverkiezingen op woensdag 15 maart 2023.

Waarom is het zo spannend? Omdat eindelijk weer eens een mogelijkheid is om de politieke stemming te meten en te weten te komen wat we met z’n allen vinden van de huidige staat van het land.

Politiek Den Haag worstelt momenteel met zoveel crises doordat er geen politieke overeenstemming is over de bedachte oplossingen.

Lees verder “Bedriegelijke Retoriek”

Het nieuwe jaar verkeert al weer in de tweede maand, dat gaat naar mijn gevoel ongekend snel en neemt bij mij de druk toe om weer eens te gaan schrijven…

Er gaan zoveel dingen door mijn hoofd om over te hebben, zoals gewoonlijk over zaken van overheidswege waarvan ik de logica niet kan volgen laat staan begrijpen.

Ik weet het, het spel speelt zich af op politiek gebied, met en door een coalitie van vier partijen, dan is het gehalte aan ratio bij heel wat beslissingen heel ver te zoeken.

Dat is nog enigszins te verkopen als het om alfazachte economisch-sociologische keuzes gaat, maar over bétaharde vraagstukken als b.v. klimaat en stikstof, waar je volgens structurele natuurkundige regels zowel probleemstelling als oplossingen kan beredeneren en doorrekenen, wil ik toch kunnen begrijpen waar het over gaat.

Lees verder “Meer over rekenmodellen”

Mijn laatste column van 2022.

Ik heb me voorgenomen om wat afstand te nemen van alle negativiteit van deze tijd, veelal gebracht door ‘mainstream’ media die ik de laatste tijd uit pure zelfbescherming maar niet meer volg.

De overwegende stemming van deze tijd is het eeuwige gedram over duurzaamheid (wat dat woord ook mag betekenen, er is veel hol gepraat daarover) en politiek correctheid (woke-isme, het sparen van tere zieltjes).

Als een niet-slachtoffer moet ik mijn leefstijl voortdurend aanpassen, me schuldig voelen en schamen, alleen omdat ik vreugde beleef aan de  geneugten van het moderne leven.

Lees verder “Een uitstapje naar Luxemburg“

We (in de EU) willen af van fossiele brandstoffen en zullen vanaf 2035 alleen elektrische auto’s kunnen kopen. Weer een verbod wat van hoger hand over ons wordt opgelegd, de zoveelste. We moeten immers al zoveel (niet).

We mogen niet meer vliegen, geen vlees eten, niet benzine rijden, geen gas gebruiken, geen olie winnen, moeten elektrisch rijden, kortom alles om CO₂ uitstoot te elimineren…

Dat is nog niet alles. We hebben ook nog de immateriële kant van de huidige tijd zoals de zorg voor dat zielige deel van de samenleving dat zich slachtoffer voelt en anderen daar de schuld van geven, in plaats van zelf op te staan, de rug te rechten en de wereld in te gaan voor zelfontplooiing.

Lees verder “De Ongemakkelijke Waarheid over Elektrische Auto’s”

Voor iemand die het nieuws probeert te volgen is er momenteel zo onvoorstelbaar veel gaande, er gaat geen dag voorbij zonder dat er iets gebeurt dat vervolgens gedurende de hele dag op radio en tv de volle aandacht krijgt tot en met de laatste talkshows.

Naast die dagelijkse ontwikkelingen zijn er ook van die momenten zoals deze week waarin extra veel aandacht wordt gegeven door de staatsgesubsidieerde omroepen aan een evenement zoals de komende VN klimaatvergadering in Sharm El- Sheikh.    

In dat licht is door het ministerie van Economische Zaken en Klimaat deze week uitgeroepen tot nationale Klimaatweek (van 31 oktober tot 6 november). De bedoeling is om nóg meer burgers en organisaties te inspireren zich in te zetten voor een ‘beter klimaat’.

Lees verder “Prangende vragen”

De algemene politieke beschouwingen zijn al weer een paar weken achter de rug en als je me vraagt wat me van dat debat is bijgebleven dan is het maar magertjes – of beter, er springt niet direct iets tevoorschijn in mijn herinnering.

Ik heb naar de hele eerste termijn van de kamer gekeken en ook een gedeelte van de beantwoording door het kabinet op de tweede dag. Veel opendeuren – maar geen opvallende plannen in deze moeilijke tijden.

Het weglopen van vak K was natuurlijk wel een spannende attractie geweest, ik ging wel even rechtop zitten. Het was een dieptepunt in een vergadering van een parlement van een geciviliseerde natie…ze gingen nog net niet met elkaar op de vuist, haha.

Lees verder “Derde Dinsdag 2022”

We leven in een wereld waar erg veel rumoer is. Er is overal wel iets ongewoons aan de hand, niet alleen hier in ons land maar ook daar buiten. Crises overal.

Het leven als gewone burger van dit land voelt in vele opzichten als een rit in een achtbaan. Aan de ene kant de positieve belevenissen, de relatief veilige en vrije omgeving, leuke vakanties, uitjes en samenkomsten met familie en vrienden.

Aan de andere kant zie ik een heel rommelig plaatje met vele crises en een afwachtende overheid – zwakke, talmende bestuurders die totaal incompetent zijn en onmachtig in het richting geven aan een departement.

Lees verder “De leiders die we verdiend hebben”

Wat een rustige tijd – in heel veel opzichten van het (mijn) leven op dit moment. Dat ondanks de chaos in de wereld.

Eén aspect van die rust is de huidige politieke stilte, het is immers recestijd in Den Haag. Het kabinet, het parlement en het grote aanhangsel van journalistieke volgers en duiders maken hun verdiende jaarlijkse grote vakantie door. En dat geeft rust voor mij als volger van het nieuws, vrij van ‘teveel onzinnige prikkels’ zoals ik het vaak zie.

Het is een heerlijke tijd zonder irritaties over drammerige onlogische uitspraken van beleidsmakers of verhalen van journalisten. Zo relatief kan rust dus zijn, want dat alles terwijl de wereld in brand staat, dat het reces nog maar een stuk langer mag duren…

Lees verder “Beleidsmakers die ons leven moeilijker maken”